ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" เมื่อบาจโจ้ไม่ยอมยิงจุดโทษ "

ก่อนฟุตบอลโลก 1990 บนแผ่นดินอิตาลีจะรูดม่านขึ้นประมาณ 1 เดือน แฟนบอลฟิออเรนติน่า ก็หัวใจสลาย ช็อค และตามมาด้วย โกรธ เหล่าสาวกวิโอล่าเลือดสีม่วงข้นจำนวนไม่น้อยบุกไปที่สโมสร เมืองฟลอเรนซ์ เต็มไปด้วยความโกลาหล ตำรวจต้องเข้าระงับเหตุ มีผู้บาดเจ็บกว่า 50 ราย 9 คนโดนจับกุม ฟลาวิโอ ปอนเตลโล่ ประธานสโมสรฟิออเรนติน่า แทบจะถูกกักตัวไม่ให้ออกจากที่ทำการสโมสรเพราะเขาคือต้นเหตุของการจราจล สาเหตุก็คือเขาตัดสินใจขายนักเตะอันดับ 1 ของทีม ขวัญใจแฟนบอลไปให้กับยูเวนตุสทีมคู่อริที่ขบเหลี่ยมกันมานาน นักเตะคนนั้นคือ โรแบร์โต้ บาจโจ้ บาจโจ้ ย้ายจากวิเชนซ่า มาเล่นกับฟิออเรนติน่า อยู่นาน 5 ปี ตั้งแต่อายุ 18 เขารักวิโอล่า แต่ขัดการย้ายทีมครั้งนี้ไม่ได้ เหตุผลที่ ปอนเตลโล่ จำเป็นต้องขายดาวเตะรายนี้ไปให้กับยูเว่ ก็เพราะสโมสรมีปัญหาเรื่องการเงิน และอย่างน้อย เขาก็ขาย โรบี้ ไปด้วยค่าตัวสถิติโลก ในขณะนั้นคือ 8 ล้านปอนด์ (ของเดิม รุด กุลลิท 6 ล้านปอนด์ ทำไว้ในปี 1988 ย้ายจากพีเอสวี มา มิลาน) ฟิออเรนติน่า มอง ยูเว่ เป็นศัตรู เป็นมารผจญมาตลอด พวกเขาชวดได้แชมป์กัลโช่ เซเรีย อา ในฤดูกาล 1981/82 ด้วยการมีแต้มน้อยกว่าทีมม้าลายแค่ 1 แต้ม และมีปัญหาเรื่องการตัดสินของทั้ง 2 สนามในนัดสุดท้ายของฤดูกาล แถมก่อนข่าวการย้ายทีมไม่กี่วัน ยูเว่ ก็เพิ่งเอาชนะฟิออเรนติน่า มาได้ในรอบชิงชนะเลิศ ยูฟ่า คัพ 1990 แม้ตอนแรกที่ถูกสัมภาษณ์ถึงข่าวลือนี้ประธานปอนเตลโล่ จะตอบว่า "ไม่" ทว่าก็ต้องจำใจต้องขาย โรบี้ บาจโจ้ ออกไปจนได้ สื่อกีฬายักษ์ใหญ่อย่าง ลา กัซเซ็ตต้า เดลโล่ สปอร์ต พาดหัวว่า.. ‘Alla Juve per forza non per amore‘ "ย้ายไปยูเว่เพื่อความแข็งแกร่ง ไม่ใช่เพื่อความรัก" "ผมทำทุกอย่างแล้วเพื่อให้ได้อยู่ต่อ" บาจโจ้ ให้สัมภาษณ์ เขายืนยันเสมอว่าเขาไม่เคยอยากย้ายออกจากฟลอเรนซ์เลย วันที่ 6 เมษายน 1991 เหตุการณ์ที่กลายเป็นที่จดจำเกิดขึ้นเมื่อ บาจโจ้ ต้องกลับมาเยือนถิ่น อาร์เตมิโอ ฟรังคี่ ในฐานะนักเตะของทีมคู่แข่ง ทันทีที่เกมเริ่มแฟนบอลฟิออเรนติน่า ก็เริ่มโห่ใส่ทันที เมื่อ โรแบร์โต้ บาจโจ้ ได้สัมผัสบอล เสียงโห่จาก คูร์ว่า ฟิเอโซเล่ อัฒจันทร์ฝั่งของกลุ่มอุลตร้าส์ก็ดังก้องยิ่งขึ้นกว่าปกติ มันดูเหมือนจะได้ผลเพราะเกมนั้น เทพบุตรเปียทองคำ แทบไม่ได้มีส่วนกับเกม และเป็นเจ้าถิ่นที่ได้ประตูออกนำ 1-0 ในช่วงท้ายครึ่งแรกจากฟรีคิกของ ดีเอโก้ ฟูแซร์ อย่างไรก็ตาม เริ่มครึ่งหลังได้แค่ 5 นาทีเศษ บาจโจ้ ที่เงียบมาตลอดทั้งเกมก็เริ่มคายพิษสง เขาลากบอลตัดเข้ากรอบเขตโทษด้านขวาผ่าน สเตฟาโน่ ซัลวาตอรี่ และ มาริโอ ฟัชเชนด้า ก่อนโดนดึงเสื้อ ผู้ตัดสิน โรซาริโอ โล เบลโล่ เป่าให้เป็นจุดโทษของยูเวนตุสทันที นับตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับยูเว่ บาจโจ้ คือเป็นมือยิงจุดโทษอันดับ 1 ของทีม ก่อนถึงเกมนี้ เขาสังหารมาแล้ว 5 ประตู มันคงเป็นเรื่องปกติหาก บาจโจ้ จะเป็นคนยิงลูกนี้ แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ยิง! ลุย จิ เด อกอสตินี่ ซึ่งเป็นมือสังหารคนก่อนหน้าที่ บาจโจ้ จะย้ายเข้ามา รับหน้าที่แทน และลูกยิงของเขาก็โดน จานมัตเตโอ มาเรจจินี่ พุ่งปัดเอาไว้ได้ 13 นาทีต่อมา โรแบร์โต้ บาจโจ้ ก็โดนเปลี่ยนตัวออกจากสนาม สำหรับแฟนบอลวิโอล่า นี่คือช่วงเวลาที่สับสนอลหม่าน อดีตขวัญใจกลับมาเล่นในฐานะคู่แข่ง โดนโห่ทั้งเกม แต่เลือกที่จะไม่ยิงจุดโทษใส่ทีมเก่า และเมื่อ บาจโจ้ โดนเปลี่ยนตัวออกเขาก็หยิบเสื้อหนาวมาสวมแล้วเดินเข้าห้องแต่งตัวไปทันทีโดยไม่นั่งดูเกมอยู่ต่อ ระหว่างที่ บาจโจ้ เดินกลับห้องแต่งตัวแฟนบอลขว้างสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ลงมาใส่เขาตลอดทาง และทันใดนั้นมีผ้าพันคอฟิออเรนติน่า ผืนหนึ่งถูกโยนลงมาตกที่หน้าเขา นี่คือช็อตวัดใจ บาจโจ้ ก้มลงเก็บผ้าพันคอผืนนั้นขึ้นมาไว้ในมือกำแน่น และเดินต่อไปโดยไม่มีอาการชะงักเลย เขาทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติ บาจโจ้ โบกมือเล็กน้อย ไปให้แฟนบอลทั้งซ้ายและขวา เสียงแฟนบอลจากที่โห่เปลี่ยนมาเป็นปรบมือ ทีท่าของ โรแบร์โต้ บาจโจ้ ทำให้พวกเขาพอใจ แต่กับสาวกยูเวนตุส มันกลายเป็นตรงกันข้าม พิจารณาว่าเขาไม่ยอมยิงจุดโทษ ทั้งที่เป็นมือสังหารเบอร์ 1 ของทีม เหตุผลเพียงเพราะเป็นการเจอกับทีมเก่างั้นหรือ? เพราะสุดท้ายเกมนี้ทีมแพ้ 0-1 แฟนยูเว่ยังรู้สึกไม่พอใจในตัวเขาหนักขึ้น เพราะ บาจโจ้ ปฏิเสธที่จะสวมผ้าพันคอของยูเวนตุส ในวันแถลงข่าวเปิดตัวเป็นนักเตะของสโมสร แต่เมื่อเป็นผ้าพันคอของฟิออเรนติน่า เขากลับหยิบมันขึ้นมาถือไว้ด้วยความเต็มใจ บาจโจ้ เปิดเผยว่าที่เขาไม่ยิงจุดโทษ เป็นเพราะเขาไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะยิงจุดโทษได้เขากลัวยิงพลาดแค่นั้น เนื่องจากเขาซ้อมจุดโทษกับ มาเรจจินี่ มากว่า 8,000 ลูกเห็นจะได้ ลุยจิ ไมเฟรดี้ เทรนเนอร์ของยูเว่ ก็ให้สัมภาษณ์สนับสนุนลูกทีมคนนี้ เช่นกัน เผยว่าทีมได้มีการตกลงกันไว้ก่อนเกมแล้วว่าหากได้จุดโทษ บาจโจ้ จะไม่ได้เป็นคนยิงเพราะผู้รักษาประตูของฟิออเรนติน่านั้นรู้ทางยิงของบาจโจ้เป็นอย่างดี "ลึกลงไปในหัวใจ ผมเป็นวิโอล่าเสมอ" บาจโจ้ เอ่ยออกมา ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผลพวงจากการวางตัวและทีท่าทั้งหมดที่ โรแบร์โต้ บาจโจ้ ได้แสดงออกมาในเกมนี้ ทำให้แฟนบอลฟิออเรนติน่า ยอมรับเขากลับเข้ามาสู่หัวใจอีกครั้ง ตรงกันข้าม แฟนบอลยูเวนตุส จำนวนไม่น้อยที่ไม่เคยรู้สึกรักบาจโจ้ เท่ากับตำนานคนอื่นๆ เลย ทั้งที่เขามีช่วงพีคที่สุดในอาชีพกับทีมม้าลาย จริงๆ แล้ว ฤดูกาล 1990/91 มันกลายเป็นฤดูกาลที่มีหลายอย่างเกิดขึ้น อินเตอร์ ได้แชมป์ฟุตบอลรายการยุโรปหนแรกนับแต่ปี 1965, ดีเอโก้ มาราโดน่า มีปัญหาจนต้องย้ายออกจากนาโปลี, เอซี มิลาน ไม่ยอมเล่นต่อในเกมยูโรเปี้ยน คัพ กับมาร์กเซย หลังจากระบบไฟสนามขัดข้องจนโดนแบน 1 ปี และ ซามพ์โดเรีย คว้าสคูเด็ตโต้ ! สำหรับ ยูเวนตุส และ ฟิออเรนติน่า แล้ว มันดันเป็นฤดูกาลที่น่าผิดหวัง ยูเวนตุส จบอันดับ 7 พลาดโควต้าไปเล่นฟุตบอลยุโรปทุกรายการ ส่วน ฟิออเรนติน่า ทีมเก่าของเขา ก็จบเพียงอันดับ 12 มีแต้มเหนือโซนตกชั้นเพียง 6 คะแนน มองหาความมันไม่รู้จบ พร้อมบริการที่ยอดเยี่ยมฉับไว มาลองได้กับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เกมเดียวรวมไอริช "

ทีมชาติบราซิลเป็นแชมป์โลกเมื่อปี 1970 อย่างยิ่งใหญ่ หนึ่งในทีมฟุตบอลที่ว่ากันว่าแข็งแกร่งที่สุดตลอดกาลของโลกลูกหนัง ซัมเมอร์ปี 1972 บราซิล ฉลองการได้รับเอกราชครบ 150 ปี ด้วยการจัดทัวร์นาเมนต์ฟุตบอลรายการพิเศษ ที่เรียกได้ว่าเป็น "มินิ เวิลด์ คัพ" ในชื่อว่า "บราซิล อินดีเพนเดนซ์ คัพ" มีทีมจากทั่วทุกทวีปทั่วโลกเข้าร่วมการแข่งขัน (แอฟริกา กับ คอนคาเคฟ คัดนักเตะรวมมาเลย ไม่ได้แยกประเทศ) รวมทั้งสิ้นถึง 20 ทีมด้วยกัน และหนึ่งในนั้นคือ ไอร์แลนด์ นั่นเป็นช่วงเวลาที่สถานการณ์บนเกาะไอร์แลนด์ตรึงเครียดอย่างหนักจากความพยายามแบ่งแยกดินแดน เดือนมกราคม 1972 ก็มีเหตุการณ์นองเลือดในเดอร์รี่ ไอร์แลนด์เหนือ ในชื่อ Bloody Sunday ความขัดแย้งที่มีมาเป็นร้อยปีบนเกาะไอร์แลนด์ ถูกกดดันให้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้นเมื่อมีการลงนามสนธิสัญญาไอร์แลนด์ ให้ 26 แคว้นทางใต้ ปกครองตนเอง เป็นประเทศเอกราช แต่ 6 แคว้นทางเหนือ ยังอยู่กับสหราชอาณาจักร ซึ่ง 6 แคว้นทางเหนือนี้เองคือไอร์แลนด์เหนือ ประชากรจำนวนไม่น้อยเป็นคนที่อพยพมาจากเกาะใหญ่ ทั้งอังกฤษและสก็อตติช ซึ่งนับถือศาสนาคริสต์นิกายแองกลิกันหรือเพรสไบทีเรี่ยน ซึ่งถือเป็นโปรเทสแตนท์ ไม่ใช่คาทอลิกแบบชาวไอริชดั้งเดิม อยู่ๆ ไป ชาวไอริช ดั้งเดิมที่นับถือคาทอลิก ก็อยากให้ไอร์แลนด์เหนือไปรวมกับไอร์แลนด์ แยกออกมาจากสหราชอาณาจักรแบบเบ็ดเสร็จ เพราะพวกเขาถือว่าตัวเองเป็นไอริช นับถือคาทอลิก ซึ่งแน่นอนว่า คนในไอร์แลนด์เหนือจำนวนมากเป็นคนอังกฤษหรือสก็อต และถือโปรเทสแตนท์ พวกเขาไม่ยอม เลยเกิดความขัดแย้งกันขึ้น จนพวกคาทอลิก ก่อตั้งขบวนการ IRA เพื่อแยกดินแดนกันขึ้น นี่คือที่มาของความขัดแย้ง ยุค 70s เป็นช่วงที่ความรุนแรงและตึงเครียดพุ่งสูงสุด มีความพยายามให้เกิดความเป็นหนึ่งเดียว เกิดสันติภาพขึ้นในหลากหลายรูปแบบ หนึ่งในนั้นคือฟุตบอล ทัวร์นาเมนต์รายการพิเศษที่บราซิลในซัมเมอร์ปี 1972 ดำเนินไป ไอร์แลนด์ ตกรอบแบ่งกลุ่มรอบแรก แต่ขณะนั้น หลุยส์ คิลคอยน์ ประธานสมาคมฟุตบอลแห่งไอร์แลนด์ ก็มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น เขาไปรอเข้าพบ โจอัว ฮาเวลานเก้ (ชูเอา ฮาเวลานช์) ประธานสมาคมฟุตบอลแห่งบราซิลในตอนนั้นนานถึงหนึ่งวันครึ่ง เพื่อขอเจรจาบางอย่าง หลังจากได้พบ เขาก็ยื่นข้อเสนอว่า อยากให้ทีมชาติบราซิล ไปเตะในดับลิน โดยจะเตะกับทีม "รวมไอร์แลนด์" คือทีมที่มีผู้เล่นของทั้งไอร์แลนด์ และไอร์แลนด์เหนือ อยู่ในทีมเดียวกัน เพื่อแสดงให้เห็นถึงความกลมเกลียว ความสามัคคีระหว่าง 2 ไอร์แลนด์ เวลานั้น ฮาเวลานเก้ เตรียมลงชิงตำแหน่งประธานฟีฟ่า อยู่พอดี และ หลุยส์ คิลคอยน์ ก็รับปากว่าสมาคมฟุตบอลไอร์แลนด์จะโหวตให้ ฮาเวลานเก้ เดิมทีบราซิลนั้นเป็นทีมที่แข็งแกร่ง เต็มไปด้วยสตาร์อยู่แล้ว แต่หลายครั้งพวกเขาเจอกับทีมจากยุโรปแล้วพ่ายแพ้ ก็เพราะสู้เรื่องความแข็งแรง พละกำลังไม่ไหว บราซิล มีแผนจะไปทัวร์ยุโรปในซัมเมอร์ปี 1973 อยู่แล้ว ตระเวนเตะหลายเกมเพื่อศึกษาคู่แข่งจากชาติยุโรป เตรียมไว้ลุยศึกฟุตบอลโลก 1974 ที่เยอรมันตะวันตก เมื่อได้รับข้อเสนอที่น่าสนใจจาก คิลคอยน์ ทาง ฮาเวนลานเก้ ก็ตอบตกลง เกมประวัติศาสตร์นี้ จะมีขึ้นในวันที่ 3 กรกฎาคม 1973 ที่แลนส์ดาวน์ โร้ด กรุงดับลิน ในไอร์แลนด์ หลุยส์ คิลคอยน์ เพิ่งเทคโอเวอร์สโมสรอย่าง แชมร็อค โรเวอร์ส มาไม่นาน เขาเลยขอให้ เลียม ทูโอฮี ซึ่งขณะนั้นเป็นผู้จัดการทีมของ แชมร็อค โรเวอร์ส ควบกับตำแหน่งผู้จัดการทีมชาติไอร์แลนด์ เข้ามารับบทคุมทีม "รวมดาราไอร์แลนด์" ทีมพิเศษทีมนี้ ส่วนเรื่องของนักเตะเขาพึ่งพาบริการของ 2 ดาวดัง คนแรกคือ จอห์นนี่ ไจล์ส มิดฟิลด์ทีมชาติไอร์แลนด์ เริ่มต้นอาชีพกับแมนฯ ยูไนเต็ด หลังเหตุการณ์ที่มิวนิคภายใต้แม็ทท์ บัสบี้ แต่แล้วย้ายไปดังและเป็นตำนานกับ ลีดส์ ยูไนเต็ด คิลคอยน์ สนิทกับ ไจล์ส เป็นพิเศษเพราะเขาแต่งงานกับน้องสาวของ จอห์นนี่ ไจล์ส เรียกได้ว่าเป็นพี่เขย น้องเขย กันอยู่แล้ว อีกคนคือ ดีเร็ค ดูแกน กองหน้าตัวเก่งของ วูล์ฟแฮมป์ตัน ซึ่งถือเป็นหัวหอกจอมเก๋าของทีมชาติไอร์แลนด์เหนือ นักเตะทั้ง 2 คนได้รับหน้าที่ให้ไปชักชวนผู้เล่นที่สนใจอยากมารวมพลัง เพื่อความสามัคคีในแม็ทช์นี้ ทางไอร์แลนด์เหนือ แสดงความไม่พอใจ สมาคมฟุตบอลไอริช (ไอร์แลนด์เหนือ) ประกาศว่าถ้า ดีเร็ค ดูแกน ไปเข้าร่วมแม็ทช์นี้ จะโดนตัดจากทีมชาติตลอดไป เหตุผลส่วนหนึ่งคือ กลัวว่าในอนาคตอาจมีการควบรวม 2 สมาคมฟุตบอลเข้าไว้ด้วยกัน (สมาคมรักบี้ไอริช คือตัวอย่าง พวกเขาเป็นตัวแทนทีมชาติของทั้ง ไอร์แลนด์และไอร์แลนด์เหนือ) อย่างไรก็ดี ดีเร็ค ดูแกน ดูจะไม่สนใจ เพราะอันที่จริง เขาเองก็เริ่มโรยราแล้ว อายุ 35 ปี การจะติดทีมชาติหรือไม่ติด อาจไม่ใช่ประเด็นใหญ่อีกต่อไป ผลก็คือ มีนักเตะหลายคนมาเข้าร่วมแม็ทช์นี้ ฝั่งไอร์แลนด์ ประกอบด้วย แพดดี้ มัลลิแกน จากพาเลซ, ทอมมี่ แคร์โรลล์ จากเบอร์มิงแฮม,จอห์นนี่ ไจล์ส, มิค มาร์ติน จากแมนฯ ยูไนเตด, เทอร์รี่ คอนรอย จากสโต๊ค, เมียห์ เดนเนฮี จากฟอเรสต์ และ ดอน กิฟเว่นส์ จากคิวพีอาร์ ส่วนนักเตะไอร์แลนด์เหนือนำโดยมือกาวจากสเปอร์ส แพ็ท เจนนิ่งส์ มี มาร์ติน โอนีล ซึ่งขณะนั้นเป็นดาวรุ่งวัย 20 ปี จากฟอเรสต์, เดวิด เครก จากนิวคาสเซิ่ล, อลัน ฮันเตอร์ จากอิปสวิช, เลียม โอเคน จากฟอเรสต์, ไบรอัน แฮมิลตัน จากอิปสวิช และ เดเร็ค ดูแกน ฝั่งบราซิลที่มี มาริโอ ซากัลโล่ คุมทัพ แม้ไม่ใช่ทีมที่สมบูรณ์ แต่ก็มีแข้งจากชุดแชมป์โลกปี 70 หลายราย นำโดย แจร์ซินโญ่ และ ริเวลิโน่ นอกจากนั้นยังมี ปิอัซซ่า, มาร์โก อันโตนิโอ, โกลโดอัลโด้, เซ มาเรีย, เปาโล เซซาร์ คาชู และ ดีร์เซว บวกกับตัวที่จะกลายเป็นตัวหลักทีมชาติยุคใหม่อย่าง เอเมอร์สัน เลเอา นายทวารวัย 24 ปี, หลุยส์ เปเรยร่า, วัลโดมิโร่ เดิมทีฝั่งไอร์แลนด์ อยากใช้ชื่อ ไอร์แลนด์ XI แต่ด้วยความกังวลจะยิ่งก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสมาคมฟุตบอลทั้งสองฝั่ง เลยใช้ชื่อ แชมร็อค โรเวอร์ส XI แทน เนื่องจากเกมนี้ ผู้เล่นไอร์แลนด์ก็สวมชุดแข่งของ แชมร็อค ลงสนามด้วย เกมนี้ จบลงด้วยชัยชนะของบราซิล 4-3 ผู้ทำประตูให้ทีมแซมบ้าคือ วัลโดมิโร่, แจร์ซินโญ่ และ เปาโล เซซาร์ คาชู 2 ลูก ขณะที่ไอริชทีม ได้ประตูจาก ดีเร็ค ดูแกน, มิค มาร์ติน และ เทอร์รี่ คอนรอย แม้จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แต่ทีมรวมไอร์แลนด์ก็ถือว่ามีผลงานน่าพอใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกในรอบ 8 ปีที่ทีมชาติบราซิลเสียถึง 3 ประตูในเกมเดียว หลุยส์ คิลคอยน์ ทำตามสัญญา เขาโหวตให้ โจอัว ฮาเวลานเก้ ที่ได้กลายเป็นประธานฟีฟ่า อย่างยาวนานถึง 24 ปี 1 เดือน อย่างไรก็ตาม นั่นคือครั้งเดียวที่ไอร์แลนด์และไอร์แลนด์เหนือ ได้ร่วมทีมกัน และมันยังต้องรอเวลาอีกกว่า 30 ปีกว่าที่สถานการณ์ความขัดแย้งบนเกาะไอร์แลนด์จะสงบลงหลังผ่านกระบวนการเจรจากันมาอย่างยาวนาน เพิ่มความสนุกในการดูกีฬาให้คุณ มาลองกันกับ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ผู้เปลี่ยนชีวิต เอียน ไรท์ "

แม้ว่า เซร์คิโอ อเกวโร่ จะเป็นตำนานของพรีเมียร์ ลีก เป็นดาวยิงตัวฉกาจที่หาได้ยากมาก และเมื่อเขากำลังจะจากแมนเชสเตอร์ ซิตี้ หลังจบฤดูกาลนี้ หลายคนเลยมีการพูดถึง ท็อปของดาวยิงตลอดกาลพรีเมียร์ ลีก ชื่อของ เธียร์รี่ อองรี, เวย์น รูนี่ย์, อลัน เชียเรอร์, ดิดิเย่ร์ ดร็อกบา ถูกนำมาพูดถึง และแน่นอนยังมีอดีตดาวยิงของอาร์เซน่อล อีกคน นั่นคือ เอียน ไรท์ ย้อนไปเมื่อปี 2018 เอียน ไรท์ ได้โพสต์ไว้บนอินสตาแกรมของตัวเองไว้แบบนี้ "ชายผู้ที่ผมจะไม่มีอะไรเลยถ้าปราศจากเขา และคนที่ผมคิดถึงทุกวัน พวกเราหลายคนคงไม่เป็นอย่างที่เราเป็นหรืออยู่ในที่ที่เราอยู่ในทุกวันนี้ได้ถ้าปราศจากคุณครูหลายท่านที่เราได้พบเจอในชีวิตของเรา เราขอแสดงความซาบซึ้งไปยังพวกท่าน. RIP มิสเตอร์พิกเด้น คุณเคยภูมิใจในอาชีพของคุณเสมอ และช่วยไม่ได้ที่ผมจะคิดถึงคุณในวันนี้ กับการที่เราเฉลิมฉลอง วันครูสากล" สิ่งที่ ไรตี้ ตำนานดาวยิงของอาร์เซน่อล แนบมาด้วยในโพสต์คือคลิปเก่าๆ คลิปหนึ่ง ในราวต้นปี 2000s ตอนนั้น สโมสรอาร์เซน่อลยังใช้ไฮบิวรี่เป็นสนามเหย้า และกำลังถ่ายทำสารคดีชีวิตการเป็นนักเตะอาชีพของเอียน ไรท์ กับอาร์เซน่อลอยู่ ในคลิป เอียน ไรท์ ยืนบนอัฒจรรย์ มองไปในสนาม หัวเราะยิ้่มแย้มอยู่ ทันใดนั้นก็หันขวับไปข้างหลัง สีหน้าตกใจเหมือนเจอผี มีเสียงดังมาจากข้างหลัง เป็นเสียงชายสูงวัยคนหนึ่ง "สวัสดี เอียน ไม่เจอกันนานเลยนะ" เอียน ไรท์ ถอดหมวกออก ตาโต แทบไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น ก่อนเอ่ยออกมาว่า "มิสเตอร์พิกเด้น คุณยังอยู่เหรอเนี่ย!!" ด้วยสัญชาติญาน ไรท์ ถอดหมวกออกทันที มันแสดงถึงมารยาทและความถ่อมตัวรู้จักกาลเทศะ เมื่อเจอกับผู้ใหญ่ หมายความว่าเขาถูกสั่งสอนมาอย่างดีตั้งแต่เด็ก ชายอาวุโสหันมาพูดกับกล้อง "ผมยังอยู่? ดูเขาพูดเข้าสิ .. เธอสบายดีนะ" "ผมแทบไม่เชื่อเลย มีคนบอกว่าคุณเสียไปแล้ว" ไรท์ ตอบ ชายอาวุโส ที่ปรากฏว่าชื่อมิสเตอร์พิกเด้นเข้ามาจับมือกับดาวยิงตัวเก่งของเจ้าของสนามแห่งนั้น "เธอก็เห็นแล้วว่าฉันยังสบายดี และฉันดีใจมากที่เห็นเธอทำได้ดีขนาดนี้" ผู้มีบุคลิกร่าเริง ห้าว ไม่หวั่นเกรงอะไรอย่าง เอียน ไรท์ ถึงกับหยิบหมวกที่ถอดออกมานั้นมาปิดหน้าแล้วร้องไห้สะอื้นออกมา ... แต่เป็นการร้องไห้ด้วยความดีใจ สำหรับ เอียน ไรท์แล้ว นี่คือชายผู้เปลี่ยนชีวิตของเขา จากดำให้เป็นขาว ซิดนี่ย์ พิกเด้น คือคุณครูของเอียน ไรท์ ในบร็อคลี่ย์ เขาคือคนที่ ไรท์ บอกว่าเป็น "ผู้ชายคนแรกที่มอบแง่บวกให้กับชีวิตของเขา" แต่ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมา 23-24 ปีแล้ว ก่อนที่ทางสโมสรจะเชิญมิสเตอร์พิกเด้นมาเซอร์ไพรส์เอียนในการถ่ายทำวิดีโอ หลายท่านคงรู้ดีว่า เอียน ไรท์ เป็นนักเตะอาชีพช้ามาก สมัยวัยรุ่นเขาเคยไปทดสอบฝีเท้ากับ เซาธ์เอนด์ และไบรตัน แต่โดนปฏิเสธ ต้องมาเตะในทีมสมัครเล่นระดับซันเดย์ ลีก ก่อนมีแมวมองของ คริสตัล พาเลซ มาเจอเข้า ปี 1985 พาเลซ เชิญ ไรท์ ในวัย 21 ปี ไปทดสอบฝีเท้า พอดี สตีฟ ค็อปเปลล์ อดีตปีกขวาคลาสสิกของแมนฯ ยูไนเต็ด ที่เป็นกุนซือพาเลซอยู่ในขณะนั้น พอใจกับผลงานของเด็กคนนี้ เลยมอบสัญญานักเตะอาชีพให้ ตอนที่ ไรท์ ได้เซ็นสัญญานักเตะอาชีพครั้งแรกเขาอายุ 21 ปี กับอีก 9 เดือนเข้าไปแล้ว กระโดดจากเล่นให้ทีมสมัครเล่น ทีมผับ มาอยู่กับทีมในดิวิชั่น 2 (เทียบกับ เดอะ แชมเปี้ยนชิพ ในปัจจุบัน) แบบก้าวกระโดดเมื่อปี 1985 นั่นเอง นั่นคือจุดเริ่มต้นนักเตะอาชีพของเขา และจากนั้นก็ผลงานยอดเยี่ยมเรื่อยมา จนกลายเป็นตำนานของอาร์เซน่อล คว้าแชมป์ทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ รวมถึงติดทีมชาติอังกฤษ 33 นัดยิง 9 ประตู เราคงไม่ต้องพูดเรื่องอาชีพนักเตะของเขามากนัก แต่ก่อนที่จะมาถึงตรงนี้ คือเรื่องน่าสนใจ อย่างที่ตัวเขาได้เขียนลงในอินสตาแกรม หากปราศจากคนคนหนึ่ง เขาคงไม่มีอะไรเลย คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงที่เขายืนทุกวันนี้ ชายที่ชื่อ ซิดนี่ย์ พิกเด้น ต้องย้อนไปก่อนว่า เอียน ไรท์ เกิดมาจากพ่อและแม่ชาวจาไมก้าที่อพยพมาอยู่ในลอนดอน เมื่อไรท์ อายุยังน้อยๆ พ่อก็ทิ้งคุณแม่ของเขา เนสต้า ไป ขณะที่พ่อเลี้ยงที่เข้ามาใหม่ก็เป็นพวกชอบใช้ความรุนแรง ไรท์ เกิดในวูลิช (Woolwich ที่เราชอบอ่านว่า วูลวิช) ย่านต้นกำเนิดของสโมสรอาร์เซน่อล แถวนั้น ฝั่งตะวันออก และใต้ของลอนดอนเป็นย่านที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ตัวเขาอยู่ในครอบครัวที่มีปัญหาด้วย เอียนในวัยเด็ก เติบโตมาเป็นเด็กที่ก้าวร้าว อารมณ์รุนแรงอยู่เสมอ และมีปัญหากับการอ่านเขียนหนังสือ เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนในบร็อคลี่ย์ ที่นั่น ซิดนี่ย์ พิกเด้น เป็นคุณครูสอนพละอยู่ ก่อนหน้าจะมาเป็นคุณครูพละ พิกเด้น ก็เล่นฟุตบอลมาก่อน เล่นจนอายุ 40 และที่เหนือไปกว่านั้น ตอนเป็นวัยรุ่นอายุ 20 เขาเข้ากองทัพอากาศ Royal Air Force ขับเครื่องบินขับไล่ Spitfire และ Hurricane เข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้ว ในโรงเรียน ไรท์ เป็นเด็กมีปัญหา รุนแรงก้าวร้าว อ่านเขียนไม่เก่ง แต่มิสเตอร์พิกเด้น กลับไม่ละทิ้งเด็กเกเรคนนี้ จับเขามาอธิบายเรื่องต่างๆ การปฏิบัติตัวกับผู้อื่น และใช้เวลานอกเหนือจากการสอนปกติ มาสอนตัวต่อตัวเพื่อให้ เอียน อ่านและเขียนได้ ที่สำคัญ เขาคือโค้ชฟุตบอลคนแรกของ เอียน ไรท์ ก็ว่าได้ สอนว่าควรเคลื่อนที่อย่างไร ควรเปิดบอลให้เพื่อนอย่างไร และสอนเรื่องการจบสกอร์ "เขาเป็นคนแรกที่สอนผมว่าเมื่อคุณเข้าใกล้ปากประตู คุณไม่จำเป็นต้องซัดเต็มข้อให้เข้าไปตุงตาข่าย เขาสอนผมว่าแค่ทำให้มันเข้าไปก็พอ และเป็นเขานี่แหละที่ทำให้ผมรู้จักจิมมี่ กรีฟส์ ตอนนั้นน่าจะราวปี 1972 ได้" "ผมจำได้ว่าทุกครั้งตลอดเส้นทางอาชีพของผม เวลาผมทะลุเข้าเขตโทษและยิงประตูได้ สิ่งที่ผมคิดถึงเวลาวิ่งกลับมายังวงกลมกลางสนามคือสิ่งที่เขามักพูดกับผมเสมอ 'ยิงแบบไม่ต้องแรง ผู้รักษาประตูไม่มีทางรับได้เลย'" การจะยิงเต็มแรงให้ผ่านมือผู้รักษาประตู ใครก็ทำได้ แต่มันต้องอาศัยทักษะมากกว่านั้นในการจะคุมสติและเลือกยิงให้แค่ผ่านตัวผู้รักษาประตูเข้าไป สำหรับ เอียน ไรท์ ที่โตมากับครอบครัวที่พ่อแท้ๆทิ้งไป ส่วน พ่อเลี้ยงก็ใช้กำลังทุบตี เขาไม่เคยมีผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่คนไหน มาคอยสอน เอาใจใส่ และหวังดีต่อเขาอย่างมิสเตอร์พิกเด้นมาก่อนเลย "ที่ผมซึ้งมากก็คือ เขาไม่เคยเลยที่จะหมดความอดทนกับผม แน่นอน ผมทำให้เขาโกรธในบางครั้ง แต่เขาไม่เคยเลยแม้สักครั้งที่จะหมดความอดทนกับผม" หลังเรียนจบ ไรท์ ยังได้เจอคุณครูพิกเด้นของเขาตามถนนบ้าง แต่เขาไม่กล้าสู้หน้าเท่าไหร่ เพราะช่วงอายุ 16-21 ก่อนเป็นนักเตะอาชีพ ชีวิตเขาไม่ดีเลย มีปัญหาหลายอย่าง เรียกว่ายังตั้งตัวไม่ได้ กระทั่งเมื่อเขามาเล่นให้พาเลซแล้วนั่นแหละที่เขากล้าเข้าหน้ามากขึ้นและ มิสเตอร์พิกเด้น ก็บอกกับเขาเสมอว่า "ฉันภูมิใจจริงๆ" ทั้งที่ตอนนั้น ไรท์ ยังแทบไม่ได้ลงเล่นให้พาเลซเท่าไหร่เลยด้วยซ้ำ เมื่อมองย้อนไปที่ชีวิตส่วนตัวของ ซิดนี่ย์ พิกเด้น เรานึกไม่ออกเลยว่าคนคนนี้จะเหมือนหลุดมาจากคุณครูแสนดีในโลกภาพยนตร์ ชีวิตส่วนตัวของ มิสเตอร์พิกเด้น เองก็ผ่านความยากลำบากเพราะพ่อและแม่เสียชีวิตตั้งแต่เขาอายุ 15 ปี เมื่อเข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่งงานมีครอบครัว ลูกคนเดียวก็จากไปตั้งแต่อายุยังน้อยมากๆ ไม่นานจากนั้น ภรรยาก็เสียชีวิตตามไปอีกคน แต่ความมุ่งหมายของชีวิต ความตั้งใจของการเป็นคุณครูทำให้มิสเตอร์พิกเด้น ได้ก้าวข้ามความสูญเสียส่วนตัวมาได้ มอบสิ่งดีๆ ให้กับเด็กๆ ที่เขาสอน สำหรับเอียน ไรท์ แล้ว หากเปรียบไป ซิดนี่ย์ พิกเด้น ก็เหมือนพ่ออีกคนของเขา หลังจากที่เจอกันในการถ่ายทำสารคดีของเขาเมื่อตอนต้นปี 2000s แล้ว ครูและศิษย์คู่นี้ก็ติดต่อกันมาตลอดนับแต่นั้น จนกระทั่ง ซิดนี่ย์ พิกเด้น จากไปเมื่อเดือนธันวาคม 2017 ขณะอายุได้ 95 ปี ซิดนี่ย์ พิกเด้น บอกกับ เอียน ไรท์ ในภายหลังว่า การได้เห็นเขาเป็นนักเตะอาชีพของอาร์เซน่อล ได้ติดทีมชาติอังกฤษ มันคือความภูมิใจมากกว่าตอนตัวเองเป็นนักบิน และบินอยู่เหนือพระราชวังบัคกิ้งแฮมด้วยซ้ำ "เขาเคยเป็นนักบินขับไล่ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ตอนนั้นอายุยังหนุ่มด้วย (ราวๆ 20 ปี) เขาเป็นหนึ่งในคนที่ถูกเลือกให้บินเหนือพระราชวังบัคกิ้งแฮม เขาบอกว่าเขาภูมิใจกับการที่ผมได้เล่นให้อาร์เซน่อลและทีมชาติอังกฤษ มากกวว่าตอนที่เขาได้บินเหนือพระราชวังบัคกิ้งแฮมเสียอีก" เมื่อปี 2016 เอียน ไรท์ ออกหนังสืออัตชีวประวัติชื่อ A Life In Football และเขียนคำอุทิศมอบให้กับมิสเตอร์ซิดนี่ย์ พิกเด้น "เขาเป็นแสงสว่างนำทางผมตลอดเส้นทางอาชีพ อย่างที่คนเห็นในวีดีโอนั่นแหละ ตอนผมได้พบกับเขาอีกครั้ง ผมอุทิศหนังสือเล่มนี้แก่เขา และผมคิดว่านั่นคือสิ่งเล็กน้อยที่สุดที่ผมสามารถทำได้เพื่อใครสักคนที่เปลี่ยนชีวิตผมอย่างแท้จริง ในการที่ได้สอนผมว่าจะเป็นคนดีได้อย่างไร" ในชีวิตคนเรา ต้องผ่านพบคนที่เราเรียกได้ว่าคุณครู ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง และหากคุณได้เจอคุณครูแบบที่ เอียน ไรท์ ได้เจอกับ ซิดนี่ย์ พิกเด้น ก็จงขอบคุณต่อเบื้องบนเถอะ ส่วนใครเคยพบเว็บไซด์มามากมายแต่ยังไม่สุด ไว้ใจไม่ได้ซักทีให้หันมาที่นี่ได้เลยกับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ลูกบอลทำพิษ "

หนึ่งในความได้เปรียบของการเล่นเป็นทีมเหย้าใน ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก สมัยก่อน นอกจากเรื่องของสนามที่คุนเคย บรรยากาศ และแฟนบอลที่เข้ามากดดันคู่แข่งแล้ว ยังมีอีกเรื่อง นั่นก็คือลูกฟุตบอล ยูฟ่า เพิ่งปรับให้ แชมเปี้ยนส์ ลีก ใช้ลูกฟุตบอลแบบเดียวกันเป็นมาตรฐาน เริ่มในราวปี 2000 โดยช่วงแรกมี Nike เป็นสปอนเซอร์ ก่อนเปลี่ยนมาเป็นลูกฟุตบอลลายดาวของ Adidas อย่างที่เราคุ้นเคยในช่วงปี 2002 ก่อนหน้านั้น ทีมไหนเป็นเจ้าบ้าน ก็มักใช้ลูกฟุตบอลที่ทีมทีมนั้นใช้แข่งในลีกภายในประเทศของตัวเองเป็นหลัก ผู้มาเยือนจากต่างแดน แม้จะได้เอาลูกฟุตบอลนั้นมาฝึก มาซ้อม แต่ความถนัดคุ้นเคยมันไม่เหมือนกัน ใครบอกลูกฟุตบอลไม่มีผล ก็ให้ลองดูใน เอฟเอ คัพ หรือ ลีก คัพ อังกฤษก็ได้ จะสังเกตว่าบอลที่ใช้ในรายการเหล่านี้ จะกระดอนเร็ว และมันเบา กว่าที่เราเห็นในพรีเมียร์ ลีก โชเซ่ มูรินโญ่ เคยบ่นเรื่องลูกฟุตบอลนี้เล็กน้อยใน เอฟเอ คัพ รอบ 3 เมื่อฤดูกาลที่แล้ว ที่ทำได้แค่เสมอ มิดเดิลสโบรช์ 1-1 (รีเพลย์ชนะ 2-1) สาเหตุคือในรายการฟุตบอลถ้วยของอังกฤษ รวมไปถึงการแข่งขันของ ฟุตบอลลีก (เดอะ แชมเปี้ยนชิพ, ลีก วัน, ลีก ทู) พวกเขาใช้ลูกฟุตบอลของ Mitre จริงๆ แล้ว Mitre เคยเป็นลูกฟุตบอลมาตรฐานของพรีเมียร์ ลีก ก่อนหน้าที่ Nike จะเข้ามาเป็นสปอนเซอร์แทนตั้งแต่ราวปี 2000 จนถึงปัจจุบัน "ผมคิดว่าบอลนี่มันยังกับลูกบอลเป่าลมที่ไว้เล่นตามชายหาดเลย (Beach Ball) ผมไม่คิดว่ามันจะช่วยอะไรนักเตะนะ แต่มันก็ไม่ใช่ข้อแก้ตัวอยู่ดี" นี่คือคำบ่นของ โชเซ่ มูรินโญ่ หลังจบเกมดังกล่าว การที่ มูรินโญ่ พูดถึงบีช บอล หรือบอลชายหาดแบบนี้ ก็ทำให้นึกถึงเหตุการณ์คลาสสิกเมื่อกว่า 10 ปีที่แล้ว ย้อนไปเดือนตุลาคมปี 2009 ในเกมพรีเมียร์ ลีก ที่ สเตเดี้ยม ออฟ ไลท์ ของซันเดอร์แลนด์ มันเป็นเกมที่เจ้าถิ่นต้องรับการมาเยือนของลิเวอร์พูล ประตูเดียวของเกมนี้เกิดขึ้นตั้งแต่นาทีที่ 5 ของเกม ดาร์เรน เบนท์ หัวหอกเจ้าถิ่นได้ตวัดยิงในกรอบเขตโทษ บอลพุ่งเรียดเข้าหาประตูแฉลบโดนลูกบอลชายหาดสีแดงที่มีโลโก้ลิเวอร์พูล พอดิบพอดีกับที่ เกล็น จอห์นสัน ยกขาขึ้นสกัดบอลเด้งกันไปคนละทางทำให้ เปเป้ เรน่า นายด่านลิเวอร์พูลเสียจังหวะ ลูกบอลของจริงวิ่งเข้าประตู ไป ผู้เล่นของลิเวอร์พูล พยายามประท้วงผู้ตัดสิน ไมค์ โจนส์ ในเกมนั้น แต่ทว่ามันถูกยืนยันให้เป็นประตู หากว่ากันตามกฏ วัตถุจากภายนอกที่ไม่เกี่ยวข้องกับเกมการแข่งขันจะต้องถูกนำออกไปจากสนามให้เรียบร้อย ระหว่างนี้เกมต้องหยุดลงชั่วคราว และการที่ผู้ตัดสิน ไมค์ โจนส์ ตัดสินให้เป็นประตูในเกมนั้น ทำให้เขาโดน เอฟเอ ลงโทษย้อนหลังให้ลงไปเป่าใน เดอะ แชมเปี้ยนชิพ อยู่พักใหญ่ นั่นก็ทำให้มันเกิดการพลิกล็อก เป็นชัยชนะของ ซันเดอร์แลนด์ แบบที่งงกันไปทั่ว ไฮไลท์ก็อยู่ที่บอลชายหาดสีแดงเจ้ากรรมลูกนั้น ทีนี้ถ้าเราไปดูไฮไลท์ จะเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนตีบอลลูกนี้ลงมาในสนาม แล้วภาพก็ตัดมาที่จังหวะยิงทันที เด็กหนุ่มคนนี้เลยโดนหมายหัวว่าเป็นตัวการทำลิเวอร์พูลแพ้ แม้ในยุคนั้นโซเชียลมีเดีย ยังไม่แพร่หลาย แต่เขาก็โดนตามล่าจนได้ และมีการพบว่าเขาชื่อ คัลลั่ม แคมป์เบลล์ อายุ 16 ปีเท่านั้นในวันเกิดเหตุ ที่สำคัญเขาเป็นแฟนหงส์พันธุ์แท้ พ่อแม่ ก็เชียร์ลิเวอร์พูล เกมนั้นเขาเดินทางไปกับเพื่อนๆ เพื่อเชียร์ทีมรัก แคมป์เบลล์ ผิดหวังมากที่ตัวเองเป็นสาเหตุทำให้ทีมแพ้ เขากลับบ้านมาด้วยความเครียดอย่างหนักจนอาเจียร และไม่ออกไปไหนเลย 2 วันเต็มๆ อย่างที่บอกว่าแม้แพลทฟอร์ม โซเชียล มีเดีย ยังไม่ได้เยอะและแพร่หลายเหมือนทุกวันนี้ แต่ก็มีใช้กันทั่วไป เช่น Facebook และ Twitter รวมไปถึงในเว็บบอร์ดต่างๆ คัลลั่ม แคมป์เบลล์ โดนข่มขู่ทางอินเตอร์เน็ต อย่างหนัก ความคลาสสิกคือบ้านของ คัลลั่ม แคมป์เบลล์ อยู่ห่างจากสนามแอนฟิลด์ไปไม่กี่ถนนเท่านั้นและการที่ตัวเองเป็น เดอะ ค็อป ตัวยง ยิ่งทำให้เขาเครียดหนัก เขาบอกว่า มันเกิดขึ้นได้ไงไม่รู้ บอลนั่นก็ไม่ใช่ของเขาด้วยซ้ำ "ทีวีฉายออกมาเหมือนกับว่าผมตีบอลชายหาดลงไปในสนามแล้วทันใดนั้น มันก็ไปโดนลูกบอลเลยทันทีงั้นแหละ" "แต่ความจริงคือ เกมมันยังไม่เริ่มด้วยซ้ำตอนนั้น ทั้งสองทีมแค่เพิ่งออกมา และบอลชายหาดนั่นก็ไม่ใช่ของผมด้วย ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย มันถูกโยนเด้งลงมาเรื่อยๆ จากอัฒจันทร์ข้างบน จากนั้นมันก็มาตกใส่ผม ผมก็แค่หวดมันไปในสนาม หลังจากนั้นลมก็พัดมันเข้าไปหาประตู" "ผมแทบไม่เชื่อว่ามันยังอยู่ตรงนั้นได้ หากจะมีใครสักคนมาหยิบมันไปทิ้งก็แค่ไม่กี่วินาที หรือไม่ก็เหยียบมันให้แบนไปซะ แต่ไม่มีใครใส่ใจกับมัน และจากนั้น มันก็ค่อยๆ กลิ้งไปมา มันแค่อยู่ผิดที่ผิดทางพอดี" "แต่ผมยอมรับนะ ผมไม่ควรตีมันลงไปในสนามตั้งแต่แรก" เขาบอกว่าแฟนบอลตัวจริงคงไม่โทษเขา แต่คนที่โทษเขา ขู่ฆ่าเขาก็คงไม่ใช่แฟนลิเวอร์พูลที่แท้จริง สำหรับ คัลลั่ม แคมป์เบลล์ ในวัย 16 ปี มันคงทำใจยากมากๆ พ่อกับแม่ของเขาก็เล่าให้ฟังว่า ลูกชายของตัวเองผิดหวังและเครียดแค่ไหนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น "คัลลั่มเดินเข้าบ้านหลังจบเกมหน้าซีดเผือด เขากินอะไรไม่ลงเลย ปกติเขาจะสั่งพิซซ่ามากินตอนกลับบ้านหลังจากไปดูเกม แต่ตอนนั้นเขาไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย" ลิซ คุณแม่ของเขาบอก "เขาเอาแค่นั่งอยู่ตรงโต๊ะ เอามือกุมหัว และพูดซ้ำไปซ้ำมากับเรื่องที่เกิดขึ้น" "เขาถามฉันว่า 'แม่ว่าเป็นเพราะผมหรือเปล่าครับ?' ในฐานะแม่ และเป็นแฟนลิเวอร์พูล ฉันบอกเขาไปว่า ไม่ใช่เพราะลูกหรอก" "มีเวลาตั้งเยอะแยะที่จะหยิบบอลนั่นออกไปก่อนเกมเริ่ม ลูกนั้นไม่ควรให้เป็นประตูด้วย มันเป็นอุบัติเหตสุดประหลาดจริงๆ" "ลิเวอร์พูล เอฟซี คือที่สุดในชีวิตเขา ไม่ใช่สาวๆ หรือดนตรี หรือเสื้อผ้าอะไรทั้งนั้น - ลิเวอร์พูลต่างหาก" ด้าน จอห์น คุณพ่อของเขาก็บอกว่า "เขาไม่ควรจะต้องเผชิญกับการที่โดนมองว่าเป็นแฟนบอลที่ทำให้ทีมแพ้ไปตลอดชีวิตหรอกนะ ถ้าจะมีใครผิดแล้วละก็ ต้องเป็นเจ้าหน้าที่สนามที่ไม่ยอมเอาบอลนั่นออกไปนั่นแหละ" สิ่งหนึ่งที่คัลลั่ม อยากบอกกับ ราฟาเอล เบนิเตซ กุนซือลิเวอร์พูลในตอนนั้นก็คือ เขาอยากขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไป ที่น่าทึ่งคือ ราฟา เบนิเตซ ให้สัมภาษณ์หลังจบเกมด้วยการไม่ได้โทษเรื่องลูกบอลชายหาดนั่นเลย กุนซือสเปน โทษฟอร์มของลูกทีมที่ทำได้ไม่ดีพอมากกว่า ซึ่งมันก็จริง เพราะลิเวอร์พูลมีเวลาอีก 85 นาทีให้ยิงประตูคืน ดาร์เรน เบนท์ ผู้ทำประตูนี้ ก็เคยให้สัมภาษณ์ว่า เขาไปไหนมาไหน ก็ยังคงถูกถามถึงประตูนี้ มันกลายเป็นประตูที่ถูกพูดถึงมากสุดไปแล้วในเส้นทางอาชีพของเขา คัลลั่ม แคมป์เบลล์ อาจมีช่วงเวลาที่เลวร้ายในฐานะแฟนบอลลิเวอร์พูลเมื่อ 10 กว่าปีก่อน แต่ถึงตอนนี้ เขาคงได้รับการชดเชยไปเรียบร้อยแล้ว เพราะลิเวอร์พูล พลิกจากการเป็นทีมที่ทำอะไรก็ผิดที่ผิดทางไปหมด กลายมาเป็นทีมแข็งแกร่ง ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในช่วง 3 ปีหลัง เขาคงเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวที่กำลังมีความสุขในการตามเชียร์ลิเวอร์พูล ยิ่งกว่าในครั้งก่อนอย่างแน่นอน มาลองที่นี่ ไม่มีดราม่า เจอแต่ความมันกับ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เพชฌฆาตแห่งทีมเล็ก "

พรีเมียร์ ลีก ฤดูกาลที่แล้ว เจมี่ วาร์ดี้ คว้ารางวัลดาวซัลโวรองเท้าทองคำ ด้วยจำนวน 23 ประตู คนที่ยิงได้ตามมาคือ ปิแอร์ เอเมอริค โอบาเมย็อง ที่จำนวน 22 ประตู เท่ากับ แดนนี่ อิงส์ จากเซาธ์แฮมป์ตัน อิงส์ ถือเป็นดาวยิงทีมเล็กที่เทียบกับพวกกองหน้าของเหล่าทีมใหญ่ คุณภาพทีมเหนือกว่าได้เลย ราล์ฟ ฮาเซนฮึทเทิ่ล ออกมายกย่องลูกทีมคนเก่ง บอกว่าการยิงได้ถึงหลัก 20 ประตูกับเซาธ์แฮมป์ตันมันยากกว่าการทำได้กับทีมใหญ่อย่าง แมนฯ ยูไนเต็ด, ลิเวอร์พูล หรือเชลซี เสียอีก มองในแง่หนึ่งมันก็มีเหตุผล เพราะการอยู่ทีมใหญ่ ส่วนมากรอบข้างเต็มไปด้วยนักเตะฝีเท้าดีที่พร้อมเปิดป้อนให้ซัลโวเสมอ น่าเสียดายที่ปีนี้ อิงส์ ดันมาเจออาการเจ็บเล่นงาน ทำให้ไม่ได้ลงสนามต่อเนื่อง ที่ผ่านมา มีนักเตะทีมเล็กหลายคนที่ยิงประตูได้เยอะ แต่หลายต่อหลายครั้งมักเป็นประเภทดีเด่นขึ้นมาปีเดียวแล้วก็หายเงียบ เรียกว่า One season wonder ชื่อกองหน้าอย่าง โจชัว คิง, ไซโด้ เบราฮิโน่, ชาร์ลี ออสติน, มิชู, โรเก้ ซานตา ครูซ, เบนนี่ แม็คคาร์ธี่, ไปจนถึง แอนดี้ จอห์นสัน พวกนี้เคยสร้างปรากฏการณ์ในพรีเมียร์ ลีก มาแล้วทั้งสิ้น แม้แต่เซาธ์แฮมป์ตัน ยังเคยมี เจมส์ บีทตี้ ที่เป็นพวก "วัน ซีซั่น วอนเดอร์" ในบรรดากองหน้าทีมเล็กไม่มีใครเลยที่จะน่าตื่นตาตื่นใจเท่ากับ เควิน ฟิลลิปส์ โดยเฉพาะในฤดูกาล 1999/20 ซันเดอร์แลนด์ เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ ลีก ในปีนั้น ภายใต้การคุมทีมของ ปีเตอร์ รีด ผู้เคยมารับงานคุมทีมชาติไทยมาแล้วในปี 2551 เรื่องของ เควิน ฟิลลิปส์ น่าสนใจมากทีเดียว ต้องย้อนไปในฤดูกาล 1996/97 ตอนนั้น ซันเดอร์แลนด์ อยู่ในพรีเมียร์ ลีก พวกเขาจัดการเสริมทัพในแนวรุกด้วยนักเตะที่ดูเหมือนจะหมดสภาพอย่าง ไนออล ควินน์ มาจากแมนฯ ซิตี้ ตอนนั้น ควินน์ หอกไอริชร่างโย่งวัย 30 รู้ดีว่าเขาใกล้จะหมดแล้ว ด้วยอาการบาดเจ็บที่เริ่มเล่นงาน มีความคิดจะมาหาเงินช่วงบั้นปลายสบายๆ ที่มาเลเซีย แต่เป็น ปีเตอร์ รีด ที่โน้มน้าวเขาให้เซ็นกับซันเดอร์แลนด์ก่อน รีด รู้ถึงศักยภาพของ ควินน์ ดี เพราะเขาเคยคุม แมนฯ ซิตี้ มาก่อน ได้เห็นและใช้งานไนออล ในช่วงที่พีคที่สุด ทีมแมวดำยอมทุ่มสถิติสโมสร 1.3 ล้านปอนด์เพื่อคว้า ไนออล ควินน์มาร่วมทีม แต่ 6 เดือนแรกไม่ได้เล่นเลยเพราะเจ็บ กลับมาได้ก็ไม่ทันแล้ว ปีนั้น ซันเดอร์แลนด์ตกชั้นสู่ ดิวิชั่น 1 (เดอะ แชมเปี้ยนชิพ ปัจจุบัน) พอเข้าฤดูกาล 1997/98 ที่วัตฟอร์ด ซึ่งตอนนั้นอยู่ใน ดิวิชั่น 2 มีกองหน้าร่างกระทัดรัดวัย 23-24 ปีที่น่าสนใจอยู่หนึ่งราย ซันเดอร์แลนด์เลยตัดสินใจจ่ายไปครึ่งนึงของค่าตัวควินน์ เพื่อเซ็น "เควิน ฟิลลิปส์" มาร่วมทีม ไม่น่าเชื่อว่าหนุ่มรายนี้จะปรับตัวได้เร็ว และยิงกระจายทันที เควิน ฟิลลิปส์ ก็กระหน่ำ 29 ประตูจาก 43 นัด ไม่เพียงแค่ตัวเอง แต่การเข้ามาของ ฟิลลิปส์ เหมือนปลุกไฟในตัว ไนออล ควินน์ ให้กลับมาอีกครั้ง จอมเก๋าร่างโย่งทำ 14 ประตูจาก 35 นัด ปีนั้น ซันเดอร์แลนด์ ยังไม่เลื่อนชั้น แต่ฤดูกาลต่อมา 1998/99 เป็นปีที่ทุกอย่างลงตัว ซันเดอร์แลนด์ ทำผลงาน ชนะ 31 เสมอ 12 แพ้ 3 ยิงได้ 91 เสีย 28 ประตู เก็บได้ถึง 105 แต้ม คว้าแชมป์ ดิวิชั่น 1 แบบทิ้งไม่เห็นฝุ่น คู่หูอันตรายยังทำผลงานสุดยอด ควินน์ ทำ 18 ประตู ส่วน ฟิลลิปส์ กระทุ้ง 23 ลูกจากการลงเล่นแค่ 26 นัด! เมื่อซันเดอร์แลนด์ เตรียมจะลงเล่นในพรีเมียร์ ลีก บรรดาสื่อหรือผู้สันทัดกรณีต่างปรามาสดาวยิงอย่าง ฟิลลิปส์ บอกว่าแม้จะเก่งมาในลีกรอง แต่พอขึ้นพรีเมียร์ ลีก คงยิงได้ไม่กี่ลูกหรอก ซึ่งก็ไม่น่าเชื่อเหมือนกัน แดนกลางอย่าง เควิน บอลล์, กาวิน แม็คคานน์, สเตฟาน ชวาร์ซ, นิคกี้ ซัมเมอร์บี จะช่วยกันปั้นให้คู่หอกของซันเดอร์แลนด์ กลายเป็นคู่หูสุดอันตรายในพรีเมียร์ ลีก นี่คือคอนเซ็ปต์กองหน้าตามตำราแบบอังกฤษ คนหนึ่งเป็นทาร์เก็ตแมน หรือหัวหอกตัวเป้า สูงใหญ่ ไว้พักบอล ไว้โหม่ง ชงบอล อีกคนตัวเล็ก คล่องกว่า เคลื่อนที่มากกว่า จมูกไว เข้าจบสกอร์ "มันเป็นหนึ่งในการประสานงานคู่ที่มันมาของมันเอง เราไม่เคยซ้อมอะไรกันนักหรอก ทั้งหมดที่ ปีเตอร์ รีด บอกก็คือ พูดว่า 'อยู่ใกล้ควินนี่ไว้ คอยอยู่รอบๆ ควินนี่'" "ขาเขาไม่เหมือนสมัยที่เขายังหนุ่มแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่ได้วิ่งอะไรมากนักแบบที่ผมทำได้ ดังนั้นมันก็เป็นเหมือนอะไรที่ดันได้ผล" "เขาคอยค้ำเซนเตอร์เอาไว้ ขณะที่ผมพยายามวิ่งตัดหลังพวกเขาตอนที่บอลถูกชงมาให้" "คุณจะเห็นเลยว่าทีมต่างๆ เริ่มอ่านทางออกและหาทางปิดในการเจอกับเรา แต่ในฤดูกาลแรกพวกเขาเอาเราไม่อยู่จริงๆ" ไนออล ควินน์ ในวัย 34 ปี ทำไป 14 ประตูจาก 37 นัด ส่วน เควิน ฟิลลิปส์ กระหน่ำไปทั้งสิ้น 30 ประตูจาก 36 นัด ทิ้งอันดับ 2 อย่าง อลัน เชียเรอร์ ถึง 7 ประตู และทิ้ง ดไวท์ ยอร์ค ถึง 10 ประตู! ไม่ใช่แค่คว้าดาวซัลโวของพรีเมียร์ ลีก แต่ 30 ประตูของ เควิน ฟิลลิปส์ ยังทำให้เขาซิวรางวัลดาวยิงรองเท้าทองคำยุโรปด้วย เป็นนักเตะอังกฤษคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่คว้ารางวัลนี้ได้สำเร็จ อย่างที่ ฟิลลิปส์ บอกเอาไว้ว่าหลังจากฤดูกาลนั้น ทีมต่างๆ เริ่มจับทางได้ พยายามลบจุดแข็งนี้ของพวกเขา ไนออล ควินน์ เริ่มโรย และตัวของ ฟิลลิปส์ เองยอมรับว่าเมื่อบอลมาถึงเขายากขึ้นจากการโดนแก้ทาง ทำให้เขาต้องปรับสไตล์การเล่น พยายามเคลื่อนที่มากขึ้น แต่นั่นเท่ากับลบจุดแข็งของตัวเอง ที่เป็นกองหน้าประเภทที่อันตรายสุดเมื่ออยู่ใกล้ๆ กรอบเขตโทษ อีกเหตุผลคือ เขาพยายามมีส่วนร่วมกับเกมมากขึ้นเพื่อโอกาสในการติดทีมชาติ เพราะตอนนั้นจะแทรก อลัน เชียเรอร์ ในบทของตัวจบสกอร์ยากมาก ไหนจะมี ไมเคิ่ล โอเว่น กองหน้าอีกคนจึงมักต้องเป็นสไตล์ เท็ดดี้ เชอริงแฮม ที่เซนส์บอลดี ชงบอลเก่ง เล่นบอลสวย แม้จะถูกจับทางแต่ ฟิลลิปส์ ยังยิง 14 ประตู จาก 34 นัด ซึ่งมาตรฐานขนาดนี้ กับการเล่นให้ซันเดอร์แลนด์ สามารถพูดได้เต็มปากว่า ฟิลลิปส์ ไม่ใช่กองหน้าที่ดังประเภทฤดูกาลเดียว หรือ วัน ซีซั่น วอนเดอร์ แน่นอน ฤดูกาล 2002/03 คือจุดสิ้นสุด ไนออล ควินน์ หมดสภาพและแขวนสตั๊ดในปีนั้น ส่วน ฟิลลิปส์ ที่วัยเข้าถึงหลัก 30 ปี ก็ทำได้แค่ 6 ประตู ปีเตอร์ รีด โดนปลดตอนเดือนตุลาคม มีการดึง ฮาวเวิร์ด วิลคินสัน และ มิค แม็คคาร์ธี่ เข้ามาทำทีมแต่ก็ไม่รอด แมวดำจบด้วยอันดับสุดท้าย ตกชั้น และตำนานคู่หู ควินน์-ฟิลลิปส์ ก็ยุติลงด้วย เควิน ฟิลลิปส์ ย้ายไปเซาธ์แฮป์ตัน ที่ซึ่งเขาจะกลับคืนฟอร์มเก่งอีกครั้งแม้จะไม่เท่าในฤดูกาลประวัติศาสตร์นั้น 30 ประตูจาก 36 นัด โดยปีแรกที่เขาย้ายมาทีมนักบุญ เขาทำ 13 ประตูจาก 37 นัด แม้ในช่วงปลายอาชีพ เควิน ฟิลลิปส์ ยังขึ้นชื่อเรื่องการเป็นจอมจบสกอร์มืออาชีพ และมักเป็นมือปืนรับจ้าง ยิงพาทีมเลื่อนชั้นจาก เดอะ แชมเปี้ยนชิพ สู่ พรีมียร์ ลีก ได้เสมอ ทีมอย่าง เวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน, เบอร์มิงแฮม ซิตี้, คริสตัล พาเลซ และ เลสเตอร์ ซิตี้ ต่างใช้บริการของเขา ในการช่วยเลื่อนชั้นกันมาแล้วทั้งสิ้น เควิน ฟิลลิปส์ ไม่เคยได้เล่นให้กับสโมสรใหญ่ระดับท็อปจริงๆ จังๆ เลย ทั้งที่หากเขาได้มีโอกาส สถิติการยิงประตูของเขาคงพุ่งสูงกว่านี้อีกมากทีเดียว อย่างไรก็ดี เส้นทางอาชีพของเขา และจำนวนประตูที่ทำได้ เควิน ฟิลลิปส์ เหมาะกับฉายา ดาวยิงทีมเล็กอย่างแท้จริง ทุกคนมีความโดดเด่นบนเส้นทางของตัวเอง หากคุณอยากมีบ้างให้MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เกมตำนาน 3 มาราโดน่า "

กรานาด้า คือคู่แข่งทีมต่อไปของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในรอบก่อนรองชนะเลิศ ยูโรปา ลีก นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสรแห่งอันดาลูเซีย ที่ได้เข้าร่วมเล่นในฟุตบอลรายการยุโรป พวกเขาเลื่อนชั้นกลับมาสู่ ลา ลีกา เมื่อฤดูกาลที่แล้ว และจบอันดับ 7 ได้สิทธิ์เล่นยูโรปา ลีก แต่ก็ต้องเริ่มกันตั้งแต่รอบคัดเลือกรอบ 2 เลยทีเดียว กรานาด้า เอาชนะ เตอูต้า ของแอลแบเนีย มาได้ 4-0 จากนั้นตามด้วยทุบ โลโคโมทีฟ ทบิลิซี่ แห่งจอร์เจียอีก 2-0 ในรอบคัดเลือกรอบ 3 กระทั่งด่านสุดท้ายเพื่อเข้ารอบแบ่งกลุ่ม ในเกมรอบคัดเลือกเพลย์ออฟ พวกเขาต้องดวลกับมัลโม่ ทีมดังของสวีเดน แน่นอน กรานาด้า ยังไม่พลาด เป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ 3-1 แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ กรานาด้า ลงสนามเจอกับ มัลโม่ ทั้งที่บนเส้นทางไม่น่าจะมาเจอกันได้เลย มันคือความบังเอิญ เพราะครั้งแรกที่ทั้งสองทีมเจอกัน มันคือเกมประวัติศาสตร์เกมหนึ่ง มันเป็นเกมเดียวที่ 3 พี่น้องมาราโดน่า ได้ลงสนามร่วมทีมกันอย่างจริงๆ จังๆ ปี 1987 ดีเอโก้ มาราโดน่า พาทีมคว้าแชมป์โลก และเพิ่งพา นาโปลี คว้าสคูเด็ตโต้ ได้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ เขากำลังขึ้นสู่จุดสูงสุดของอาชีพนักฟุตบอล ทั้งฟอร์มการเล่น และสภาพร่างกาย ในวัย 27 ปี ดีเอโก้ มาราโดน่า คือนักเตะอันดับ 1 ของโลก โดยไม่มีข้อโต้แย้ง ณ เวลานั้น เป็นที่รู้กันว่า ดีเอโก้ ยังมีน้องชายอีก 2 คน และทั้งคู่ก็เอาดีด้านการเป็นนักฟุตบอลเหมือนพี่ชายผู้เกิดปี 1960 ราอูล "ลาโล่" มาราโดน่า เกิดปี 1966 และ อูโก้ มาราโดน่า เกิดปี 1969 ทั้งสองคน มีรูปร่างคล้ายพี่ชายคือ กระทัดรัด ไม่สูง และเล่นในตำแหน่งใกล้กัน ลาโล่ เป็นมิดฟิลด์ตัวรุกหรือหน้าต่ำ ส่วน อูโก้ เล่นเป็นมิดฟิลด์กลางสนาม แน่นอนว่าด้วยนามสกุล มาราโดน่า ที่แปะอยู่หลังเสื้อ ทุกคนได้รับการจับตามองจากสื่อมาตลอด ต่อจาก ดีเอโก้ แล้ว ลาโล่ เป็นคนถัดไปที่โผล่เข้าสู่วงการ ไม่แน่ใจว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้าย เพราะ ลาโล่ ถนัดซ้ายเหมือนพี่ชาย ยิ่งโดนเปรียบเทียบหนัก ครั้งหนึ่ง ดีเอโก้ เคยบอกกับสื่อว่า ลาโล่ นี่แหละคือคนที่เก่งที่สุดในบรรดา 3 คน ลาโล่ เริ่มต้นอาชีพกับ โบคา จูเนียร์ส อีกหนึ่งสโมสรของพี่ชาย เขามีเท้าซ้ายที่ทักษะยอดเยี่ยมจริงๆ ถูกเรียกตัวติดทีมชาติอาร์เจนติน่าชุด ยู-18 แต่มันกลายมันนัดเดียวที่เขาได้สวมเสื้อสีฟ้าขาว ชัดเจนว่าความกดดันและความหนักหน่วงของชื่อมาราโดน่า บนหลังเขามันกลายเป็นภาระไม่น้อย แม้เขาจะมีเท้าซ้ายที่ดี แต่เขาไม่เหมือนดีเอโก้ ตรงที่เขาขาดพละกำลังและความเร็วเหมือนที่ ดีเอโก้ มี ดีเอโก้ มาราโดน่า ไม่ได้มีดีแค่ที่ทักษะฟุตบอล แต่ที่ทำให้เขาเป็นสุดยอดคือแม้รูปร่างเล็ก แต่เขากระชับทั้งตัว แน่น แกร่ง กล้ามเนื้อแข็งแรง มีความเร็วแม้จะตัวเล็ก ลาโล่ เล่นกับ โบคา ได้แค่ 3 นัด เขาก็ย้ายไปหากินในสเปน และนี่เองคือจุดเริ่มต้นของเกมประวัติศาสตร์ ปี 1987 อัลฟอนโซ่ ซัวเรซ ประธานสโมสรผู้มีความทะเยอทะยานของ กรานาด้า ซึ่งขณะนั้นยังอยู่ใน เซกุนด้า ดิบิซิโอน ต้องการสร้างความกระหึ่ม เพื่อพาทีมเลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุดให้ได้ เป้าหมายของเขาคือการนำชื่อ "มาราโดน่า" มายังสโมสรให้ได้ แน่นอน เขาไม่ได้หมายถึง ดีเอโก้ แต่เขาจัดการเซ็นสัญญากับ ราอูล "ลาโล่" มาราโดน่า น้องชายคนรอง มาร่วมทีม ถ้าเปรียบเป็นภาษาบ้านๆ คือ ในมุมมองของเขา นี่คือ ของก็อปเกรด เอ หรือ เกรดมิร์เรอร์ ที่ใกล้เคียงกับ ดีเอโก้ ที่สุด ไม่มีการเปิดเผยว่าการซื้อขายตกลงกันได้ที่เท่าไหร่ บ้างก็ว่า 25 ล้านเปเซต้า (เทียบค่าเงินปัจจุบันราว 120,000 ยูโร) บางสื่อก็บอกว่าแพงกว่านั้นถึง 3 เท่า อย่างไรก็ตามในการเจรจานี้ มี ดีเอโก้ เข้ามาร่วมเจรจาด้วย เขาอยากให้น้องชายมีอนาคต บอกกับกรานาด้า ว่าต้องการันตีให้ ลาโล่ น้องชายได้ลงเล่น แต่มีข้อแลกเปลี่ยนว่า เขาจะมาเตะเกมกระชับมิตรให้ กรานาด้า 1 นัด! หลังจากย้ายมาแล้ว ลาโล่ ก็ลงสนามให้ทีมไปตามปกติ บังเอิญที่ผลงานของ กรานาด้า ดีมากในช่วงต้นซีซั่น อยู่ใกล้ๆ กับหัวตาราง ผลงานชนะติดต่อกันหลายนัด กระทั่งวันดี-เดย์ ก็มาถึง 18 พฤศจิกายน 1987 เกมกระชับมิตรที่ ดีเอโก้ จะมาสวมชุดกรานาด้า ลงสนาม แต่มันไม่ได้มีแค่ ลาโล่ และ ดีเอโก้ ทว่ามีน้องชายคนสุดท้อง อูโก้ มาร่วมเล่นด้วย ขณะนั้น อูโก้ อายุ 18 ปี เขาเริ่มต้นอาชีพมาตังแต่อายุ 16 โตมาจากอาร์เจนติโนส จูเนียร์ส สโมสรเดียวกับพี่ชายคนโตผู้เก่งกาจ และฝีเท้าไม่เลวเลย มีข่าวว่า นาโปลี อยากได้ตัวไปร่วมทีม เพื่อให้เล่นร่วมกับพี่ชายของเขา แต่สุดท้าย เป็น อัสโคลี่ ที่คว้าตัว อูโก้ มาราโดน่า ไปได้ ในครั้งนั้น มันไม่ได้มีแค่ 3 พี่น้อง แต่ครอบครัวมาราโดน่า ทั้งหมดเดินทางมาเป็นสักขีพยานด้วย มันเป็นวันที่ กรานาด้า เฉลิมฉลอง แฟนบอลไปเฝ้ารอต้อนรับเหล่ามาราโดน่าถึงสนามบิน สนามของกรานาด้า เต็มเปี่ยมเพราะทุกคนอยากเห็นฟอร์มของ 3 พี่น้อง และแน่นอน ดีเอโก้ คือเป้าหมายสูงสุด ดีเอโก้ อาร์มันโด้ มาราโดน่า ในสีเสื้อ กรานาด้า คู่แข่งของพวกเขาในวันนั้นคือ มัลโม่ นี่เอง ทำไมเป็นมัลโม่? มัลโม่ ขณะนั้นเป็นทีมเก่งของสวีเดน คือเจ้าของแชมป์ลีก 3 สมัยติดภายใต้การคุมทีมของกุนซือชาวอังกฤษที่ชื่อ รอย ฮ็อดจ์สัน นั่นเอง "มัลโม่ ระหว่างเบรกทีมชาติ ถูกขอให้พาทีมไปเล่นกับ กรานาด้า ทีมลีกรองของสเปน" "ตอนนั้นเราไม่ได้ข้อมูลอะไรมากนักว่าทำไม มัลโม่ ถึงได้รับเชิญไปเล่นเกมอุ่นเครื่องกับกรานาด้า แต่เมื่อเราไปถึงนั่นถึงได้รู้ว่าเป็นเพราะดีเอโก้ มาราโดน่า จะมาเล่นเกมนี้ด้วย" รอย ฮ็อดจ์สัน มาเปิดเผยในภายหลัง ดีเอโก้ ปกติสวมเบอร์ 10 วันนี้เขาสละเสื้อหมายเลขประจำตัวให้กับ ลาโล่ น้องชายผู้เป็นพระเอกของงาน ส่วนเขาเอาเบอร์ 9 มาใส่แทนและสวมปลอกแขนเป็นกัปตันทีม ขณะที่ อูโก้ น้องชายคนเล็ก สวมเบอร์ 8 แม้จะมี 3 พี่น้องลงเล่น แต่เป็น มัลโม่ ที่ได้ประตูนำไปก่อน แต่ด้วยความสามารถของ "มาราโดน่า" กรานาด้า ก็ตามตีเสมอได้ 1-1 ในจังหวะที่ ดีเอโก้ แทงให้ ลาโล่ หลุดเข้าไปยิงตุงตาข่าย ในครึ่งหลัง มัลโม่ ออกนำไปก่อนอีกครั้งจาก มาร์ติน ดาห์ลิน ซึ่งขณะนั้นยังเป็นดาวรุ่ง วัย 19 ปี แต่ กรานาด้า ก็ตีเสมอได้อีกครั้ง หนนี้เป็นฟรีคิกระยะประมาณ 20หลา ดีเอโก้ มาราโดน่า เป็นคนปั่นเสียบโคนเสาเข้าไปอย่างเฉียบขาด 2-2 จากนั้น กรานาด้า เป็นฝ่ายแซงนำหนแรกของเกม มานาโล่ ดาวยิงประจำทีมหลุดไปยิงด้วยซ้าย 3-2 ดีเอโก้ มาราโดน่า วิ่งเข้าไปกอดดีใจกับเพื่อนร่วมทีมชั่วคราวรายนี้ มันเป็นประตูชัย จบเกมกรานาด้า ชนะ 3-2 ทุกอย่างชื่นมื่น แฟนบอลเต็มสนาม เมืองทั้งเมืองคึกคัก สามพี่น้องมาราโดน่า ใส่ชุดกรานาด้า ลงเล่นและทีมชนะ ฟอร์มในลีกก็ยังเป็นไปได้ด้วยดี แต่แล้ว หลังจบเกมนี้มันเหมือนเป็นจุดหักเห ไม่น่าเชื่อว่ากรานาด้า จะแพ้ติดต่อกัน 9 นัด! ลาโล่ ผลงานไม่เป็นไปได้ตามที่คาดหวัง เขาค่อยๆ หลุดออกจากทีม สุดท้ายจบฤดูกาลนั้น ไม่เพียง กรานาด้า จะไม่ได้เลื่อนชั้น แต่พวกเขาตกชั้นลงสู่เซกุนด้า เบ หรือลีกอันดับ 3 ด้วยซ้ำ ลาโล่ มาราโดน่า ย้ายออกจากสเปน เขาไปหากินในญี่ปุ่นกับอวิสป้า ฟุกุโอกะ จากนั้นตระเวนเล่นให้หลายสโมสรทั่วทั้งทวีปอเมริกาใต้และอเมริกาเหลือ แค่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลย เขาแขวนสตั๊ดในปี 1999 แต่หันมาเอาดีด้านงานทีวีในบ้านเกิดอาร์เจนติน่า "เอล ปาอิส" สื่อดังของ สเปน ระบุเอาไว้ว่า "ลาโล่ เป็นนักเตะเทคนิคดี แต่ไม่กระรือรือร้น" นี่อาจเป็นอีกสาเหตุหนึ่ง นอกเหนือจากพละกำลังด้านร่างกายที่แตกต่างจากพี่ชายแล้ว เขายังไม่มีความกระหายและแรงกระตุ้นให้เอาจริงเอาจังในการจะเป็นผู้ชนะมากพอเหมือนพี่ชาย ขณะที่อูโก้ น้องชายคนเล็ก อยู่กับ อัสโคลี่ ได้ 1 ปี เขาเคยปะทะฝีเท้ากับ ดีเอโก้ พี่ชายในอิตาลีด้วย เมื่ออัสโคลี่ เจอกับ นาโปลี จากนันก็ย้ายมาเล่นในสเปน กับ ราโย บาเยกาโน่ อยู่ 2 ปี แล้วย้ายไป ราปิด เวียนนา ก่อนมาสร้างชื่อในญี่ปุ่นในช่วงปี 1995-1996 ตอนนั้นเจลีก เพิ่งเปิดได้ไม่กี่ปี และกำลังบูมสุดๆ โดยเล่นให้กับ อวิสป้า ฟุกุโอกะ ทีมเดียวกับ ลาโล่ แต่ผลงานของเขาดีกว่ามาก ก่อนจะโยกขึ้นเหนือเล่นให้ คอนซาโดเล่ ซัปโปโร จนถึงปี 1998 และมาแขวนสตั๊ดด้วยวัยแค่ 30 กับ โตรอนโต้ อิตาเลีย ในแคนาดา แม้จะไม่ได้มีเส้นทางอาชีพประสบความสำเร็จเหมือน ดีเอโก้ พี่ชายคนโต แต่ก็ยังดีกว่า ราอูล พี่ชายคนรอง อูโก้ เป็นคนใช้ชีวิตเงียบและสมถะที่สุดในบรรดา 3 พี่น้องชายของตระกูล มาราโดน่า เกมกระชับมิตรระหว่าง กรานาด้า และ มัลโม่ เมื่อเดือนพฤศจิกายน 1987 จึงเป็นครั้งเดียวที่สามพี่น้อง มาราโดน่า ได้มาร่วมเล่นในทีมเดียวกัน อย่างเป็นทางการ เป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ มันคือเกมประวัติศาสตร์อย่างแท้จริง มาลองสร้างประวัติศาสตร์ เส้นทางของคุณเองที่ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" แดซซ่า เกือบได้เป็นเด็กผี "

ในยุคต้น 90s พรีเมียร์ลีก มีปีกฝีเท้าดีหลายคน ก่อนการทะลุขึ้นมาของ เดวิด เบ็คแฮม ไม่ว่าจะเป็น จอห์น บาร์นส์, สตีฟ แม็คมานามาน ที่ลิเวอร์พูล หรือแข้งแมนฯ ยูไนเต็ด เองทั้ง ลี ชาร์ป, อันเดร แคนเชลสกี้ส์, ไรอัน กิ๊กส์ อีกหนึ่งนักเตะริมเส้นฝีเท้าดี ที่แฟนบอลหลายคนลืม แต่เมื่อเอ่ยชื่อก็จะร้องอ๋อขึ้นมาทันทีนั่นก็คือดาร์เรน แอนเดอร์ตัน แอนเดอร์ตัน เป็นเด็กใต้ เกิดที่เซาธ์แฮมป์ตัน เริ่มต้นอาชีพนักเตะกับพอร์ทสมัธ แต่มาดังเมื่อย้ายมาอยู่กับ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ ในปี 1992 ปีแรกทีลีกสูงสุดอังกฤษเปลี่ยนเป็นพรีเมียร์ ลีก พอดี แฟนบอลมักจดจำ แอนเดอร์ตัน ในฐานะนักเตะจอมเจ็บ แม้ชื่อเล่นที่เพื่อนร่วมทีมเรียกกันคือ "แดซซ่า" แต่แฟนบอลและสื่อตั้งฉายาให้เขาว่า "Sicknote" ซึ่งแปลตรงตัวคือ ใบรับรองแพทย์ว่าคนคนนี้ป่วยจริง แต่ในความหมายแสลง แปลว่า พวกขี้เกียจ พวกอู้ไม่มาทำงานโดยอ้างว่าป่วย ที่ติดตาสำหรับแฟนบอลอังกฤษยุคนั้นคือ แอนเดอร์ตัน มักเจ็บจนแทบไม่ได้เล่นให้สเปอร์ส แต่เมื่อใกล้จะถึงทัวร์นาเมนต์ใหญ่ๆ เขาจะฟิตกลับมา และมีชื่อติดทีมชาติอังกฤษไปเล่นด้วยเสมอ จริงๆ แล้วมันมีแค่ช่วงระหว่าง ยูโร 96 กับ ฟร้องซ์ 98 นั่นแหละที่เป็นแบบนั้น ตอนย้ายมาสเปอร์ส ใหม่ๆ แอนเดอร์ตัน ไม่เคยมีปัญหาอาการเจ็บหนัก กระทั่งปี 1995/96 ที่ลงสนามแค่ 8 นัด แต่ติดทีมลุย ยูโร 96 ด้วย และเกือบยิงประตูเยอรมัน ในรอบรองชนะเลิศได้ด้วยซ้ำ หากบอลลูกนั้นไม่ชนเสา มันจะเป็นประตูชัยโกลเด้น โกล ของอังกฤษ แดซซ่า คงกลายเป็นฮีโร่ไปแล้ว 2 ฤดูกาลต่อมา เขาก็เจออาการเจ็บเล่นงานแบบนี้ตลอด พอปี 1997/98 ก็เจ็บอีก ลงเล่นแค่ 15 นัด แต่ก็ฟิตทันพอที่ เกล็น ฮ็อดเดิ้ล จะหนีบเขาไป ฟร้องซ์ 98 ด้วย ในฟร้องซ์ 98 ขณะนั้น เดวิด เบ็คแฮม มีชื่อเสียงโด่งดังเรียบร้อยแล้ว ในฐานะดาวเตะซูเปอร์สตาร์ของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แต่เชื่อหรือไม่ว่า ฮ็อดเดิ้ล เลือก แอนเดอร์ตัน เป็นตัวจริงก่อนเขาในตำแหน่งตัวริมเส้นด้านขวา ในระบบกองหลัง 3 ตัว ก่อนจะปรับใช้ทั้งคู่ลงร่วมกันได้ในเกมกับโคลอมเบีย ด้วยการจัดส่ง เบ็คแฮม มายืนเป็นมิดฟิลด์ตัวกลาง แอนเดอร์ตัน แก่กว่า เบ็คแฮม ประมาณ 3 ปี เรียกว่าตอนที่ เบ็คส์ ยังเป็นดาวรุ่ง แอนเดอร์ตัน เป็นปีกขวาที่สร้างชื่อให้ตัวเองได้แล้ว เขาเป็นนักเตะรูปร่างสูง สูงกว่าเบ็คแฮม แอนเดอร์ตัน ไม่ใช่ปีกที่เป็นสไตล์ลากเลื้อย เขาคือ "มิดฟิลด์ด้านข้าง" มากกว่า "ปีก" คล้ายๆ กับ เบ็คแฮม สไตล์การเล่นของเขา แม้จะเป็นแข้งทักษะดี แต่ไม่ใช่ปีกที่จี๊ดจ๊าด จุดแข็งคือการเปิดบอลแม่นยำ โดยเฉพาะลูกครอส และมีทีเด็ดในการยิงไกล ลูกยิงจากหน้าเขตโทษของเขาอันตราย ในปี 1995 ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ตกเป็นเป้าการเสริมทัพของ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เฟอร์กี้ ต้องการตัวเขามาเป็นปีกตัวหลัก เนื่องจากเป็นยุคผลัดใบที่ เฟอร์กี้ กำลังสร้างทีมใหม่พวก มาร์ค ฮิวจ์ส, พอล อินซ์ และ อันเดร แคนเชลสกี้ส์ โดนปล่อยตัวออกจากทีม เดือนมิถุนายนปีนั้น อังกฤษเตะอุ่นเครื่องกับสวีเดน ในรายการ อัมโบร คัพ เกมจบลงด้วยผลเสมอ 3-3 โดยที่ แอนเดอร์ตัน เป็นคนซัดประตูตีเสมอได้ในนาทีสุดท้าย พอดีนัดนี้ แกรี่ พัลลิสเตอร์ ปราการหลังของแมนฯ ยูไนเต็ด ลงสนามด้วย แล้ว "พัลลี่" ก็ทำหน้าที่เป็นเอเย่นต์ทันที ด้วยการกระซิบบอกความสนใจจาก เฟอร์กี้ ให้กับแอนเดอร์ตันรับรู้ "ตอนนั้นแหละที่ ยูไนเต็ด เข้าหาผม หลังเกมนั้นตอนที่ พัลลี่ เข้ามาบอกผมว่า 'นายสนใจย้ายมาเล่นกับเราไหม?' ซึ่งเรากำลังแทงสนุ๊กเกอร์กันอยู่ตอนกลับไปถึงโรงแรมแล้ว เขาถามผมว่า 'ฉันให้เบอร์โทรนายกับป๋าได้ไหม?' "ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? ผมตอบ แต่ก็รู้สึกเกร็งๆ อยู่เหมือนกันนะถ้าว่าตามตรง มันน่ากลัวแทนพี่ชายผมมากกว่าเพราะเขาคอยรับโทรศัพท์" แอนเดอร์ตัน เล่าถึงเหตุการณ์ตอนนั้น เฟอร์กี้ รับรู้ถึงเงื่อนไขค่าฉีกสัญญาที่มีอยู่ในสัญญาฉบับนั้นของ แอนเดอร์ตัน กับ สเปอร์ส ทำให้บรมกุนซือไม่รีรอที่จะพยายามคว้าตัวเขามาร่วมทีม "วันรุ่งขึ้น ผมเข้าไปพบ เซอร์ อลัน ชูการ์ (ประธานสโมสรสเปอร์ส) และเขาไม่ยอมให้ผมออกจากบ้านของเขาโดยไม่เซ็นสัญญาฉบับใหม่เสียก่อน ซึ่งจะตัดเงื่อนไขค่าฉีกสัญญานั้นออกไป" "มันเป็นช่วงน่าตื่นตระหนกสำหรับผม เยอร์เก้น คลินส์มันน์ บอกแล้วว่าเขาจะไม่อยู่กับทีมต่อ (จอร์จี้) โปเปสคู ก็กำลังย้ายไปบาร์เซโลน่า, นิคกี้ บาร์มบี้ ก็อยากย้ายออก" แอนเดอร์ตัน บอกว่าสำหรับการทำงานภายใต้การบริหารของ อลัน ชูการ์ ค่อนข้างตรงไปตรงมา ชูการ์ เป็นประธานที่เอาแต่ใจ แต่เขาตรงไปตรงมากับนักเตะ "โดยรวมแล้ว ผมไมได้มีปัญหากับเขา เขาอยากให้ ท็อตแน่ม มีผลงานที่ดีจริงๆ" "เขายื่นสัญญาใหม่ที่ค่าเหนื่อยแพงมากๆ ให้ผม แต่ผมก็ไม่ได้อยากย้ายจริงๆ จังๆ ด้วย แฟนสเปอร์ส ดีต่อผมมาตลอด" "ผมเสียดายที่ไม่ได้แชมป์ทั้งหลายเหล่านั้น และการได้เล่นกับทีมนั้นคงเป็นเรื่องวิเศษมาก แต่ในตอนนั้นผมมีความสุขที่สเปอร์ส" "ยูโร 96 ก็ใกล้เข้ามา ผมไม่อยากย้ายไปที่อื่นและบางทีอาจต้องปรับตัว และเสี่ยงต่อการหลุดทีมชาติ" "หน้าร้อนนั้นพวกเขาปล่อย ฮิวจ์ส, แคนเชลสกี้ส์ และ อินซ์ ออกไป ผมคิดในใจว่า 'อืม ฉันว่าฉันคิดถูกแล้วที่อยู่ต่อ(กับสเปอร์ส) ฉันย้ายออกไปดีกว่าไหม ฉันว่าไม่ดีกว่า' " "แล้วตอนนั้นเอง เบ็คส์ ก็ทะลุขึ้นมาที่ยูไนเต็ด แถม เท็ดดี้ (เชอริงแฮม) ก็ย้ายไปที่นั่นอีกในปี 1997 ทั้งที 2 ปีก่อนเขายังขอร้องไม่ให้ผมย้ายไปอยู่เลย" "แน่นอน ผมอยากได้แชมป์อย่าง ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก แต่ผมไม่เสียใจหรอก" "แฟนสเปอร์ส ดีกับผมมากตั้งแต่ผมย้ายมาตอนแรกและยังปรับตัวไม่ได้ ผมจำได้เสมอ และนี่แค่ 2-3 ปี ผมยังไม่พร้อมจะสละเรือ" "ก็หน้าร้อนนั้นแหละที่ อลัน แฮนเซ่น พูดว่า 'คุณไม่มีวันได้แชมป์อะไรด้วยการใช้แต่เด็กๆ' ดังนั้น ไม่มีใครรู้หรอกว่าจากนั้นอะไรจะตามมา แน่นอน ผมอยากจะได้เล่นในทีมทีมนั้น พวกเขาเป็นทีมที่แข็งแกร่งจริงๆ" ด้วยจังหวะ และสิ่งต่างๆ ที่ไม่เป็นใจ สุดท้ายดีลก็ไม่เกิดขึ้น ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ยังเป็นนักเตะของ สเปอร์ส ต่อไปในฤดูกาล 1995/96 เฟอร์กี้ เมื่อปล่อยพวกนักเตะอายุเยอะออกไปก็ดันเด็กขึ้นมาเต็มรูปแบบ นั่นเป็นฤดูกาลแรกที่ เดวิด เบ็คแฮม ได้กลับมาจากยืมตัวและเป็นนักเตะชุดใหญ่เต็มตัว เขาสวมหมายเลข 24 และกลายเป็นหนึ่งในกำลังหลักของทีม ช่วย แมนฯ ยูไนเต็ด ทำดับเบิ้ลแชมป์ได้สำเร็จ และแน่นอนว่า เฟอร์กี้ ก็ไม่มีความคิดที่จะกลับไปหา ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน อีกเลย ส่วน แอนเดอร์ตัน เองชีวิตกลับพลิกผันตรงกันข้าม ฤดูกาล 1995/96 กลายเป็นจุดเริ่มต้นของฉายา Sicknote เขาเจ็บหนัก ตั้งแต่ปี 1995-1998 เป็น 3 ปีที่เขาเจออาการเจ็บเล่นงานอย่างต่อเนื่อง ทั้งที่กำลังอยู่ในช่วงฟอร์มดีที่สุดในชีวิต นับแต่นั้น แอนเดอร์ตัน ก็ค่อยๆ จางหายไปจากการเป็นนักเตะระดับซูเปอร์สตาร์ เขาได้กลับมาติดทีมชาติอีกแค่ 4 นัด ระหว่างปี 1998-2001 และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ แอนเดอร์ตัน ได้ลงเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษ เพราะคลื่นลูกใหม่โถมเข้ามาแทน ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าหาก แอนเดอร์ตัน เลือกย้ายมาเล่นให้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แล้วจะเป็นอย่างไร เขาจะไม่เจอกับอาการเจ็บเล่นงาน เดวิด เบ็คแฮม จะได้ขึ้นมาโด่งดังในทันทีเลยหรือไม่ หรืออาจจะเป็นทั้งคู่เล่นด้วยกันได้ภายใต้การคุมทีมของ เซอร์ อเล็กซ์ และทีมปีศาจแดง ก็อาจจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ไม่มีใครรู้ แต่น่าเสียดายสำหรับ ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ที่เมื่อมองจากฝีเท้าและพรสวรรค์ เขาน่าจะประสบความสำเร็จ และได้แชมป์มากกว่าแค่ ลีก คัพ เพียงสมัยเดียว ลีลาการเล่นของ แดซซ่า สมัยยังค้าแข้ง : http://ow.ly/2RpB30rCwJo ********************* ได้อ่านเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" จากนักโทษสู่แข้งพรีเมียร์ ลีก "

"เมื่อเด็กมีปัญหา คนพูดกันว่า เขาแค่ไปคบกับพวกคนผิด แต่ผมนะหรือ? ผมเป็นพวกคนผิดเองเลย!" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ให้สัมภาษณ์ไว้แบบนี้ นี่คือคนที่โดนปล่อยตัวออกจากคุกเมื่ออายุ 23 ปี หลังโดนโทษจำคุก 4 ปีในข้อหาชิงทรัพย์ แต่จากนั้นไม่กี่เดือนเขากลายเป็นนักฟุตบอลอาชีพในพรีเมียร์ลีก อังกฤษ! คุกมักโดนมองว่าเป็นที่สอนให้อาชญากร เก่งในการทำอาชญากรรมมากขึ้น เพราะนักโทษแลกเปลี่ยนความรู้กันเอง ว่าจะงัดแงะเข้าบ้านยังไง ปล้นแบบไหน ดีลยาเสพติดอย่างไร อดีตนักโทษหลายคนออกมาแล้วก็หางานทำไม่ได้ เพราะด้วยประวัติอาชญากรรมที่ติดตัวอยู่ทำให้สุดท้ายหลายคนคิดว่าตัวเองหมดหนทาง ต้องเดินกลับเข้าสู่เส้นทางเดิมอีก ทว่ากับ เจมี่ ลอว์เรนซ์ ไม่ใช่แบบนั้น นี่คือคนที่ออกมาพร้อมก้าวไปเป็นนักฟุตบอลอาชีพ และได้ใช้ประสบการณ์ตรงของตัวเอง ให้ความรู้และส่งผ่านประสบการณ์ของตัวเองไปยังคนอื่นที่อาจหลงเดินทางผิดเหมือนกับเขา ด้วยการเข้าไปพูดคุยกับนักโทษในคุก และสั่งสอนเด็กๆ ที่โตมาในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบาก ทั้งพ่อและแม่ของ เจมี่ ลอว์เรนซ์ มาจากจาไมก้า ในทศวรรษที่ 60s และมีเขาขึ้นมาในปี 1970 เกิดและโตทางตอนใต้ของกรุงลอนดอน กระทั่ง เจมี่ อายุ 16 ปี แม่และพ่อเลี้ยงของเขาก็ตัดสินใจย้ายกลับจาไมก้า ส่วนตัวเขาและพี่สาว ตัดสินใจอยู่ในอังกฤษต่อ แต่เขาพบว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหางานหาเงิน ในฐานะวัยรุ่นที่ไม่ได้มีความรู้มากมายอะไร แม้ว่าจะเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก แต่การไปทดสอบฝีเท้ากับหลายสโมสรก็ไม่ได้รับการเซ็นสัญญา เขากับเพื่อนๆ เลยค่อยๆ เดินเข้าสู่ปัญหา ทั้งการทุบรถ ขโมยของ เคยโดนจับในข้อหาขโมยรถยนต์และถูกส่งเข้าสถานกักกันเยาวชนที่เฟลท์แฮม ใกล้ๆ ลอนดอน เขาถูกปล่อยตัวออกมา แต่ก็ไม่สามารถหางานทำได้ ด้วยวัยที่กำลังพลุ่งพล่าน เขากลับเข้าสู่วังวนเดิมอีกครั้ง ขณะอายุ 21 ปี เพียงไม่นานหลังถูกปล่อยตัวเขาก็โดนจับอีกในคดีปล้นชิงทรัพย์ จนถูกส่งตัวเข้าคุก แคมป์ ฮิลล์ พริซั่น ในเกาะไวท์ (Isle of Wight) ทางตอนใต้ของเซาธ์แฮมป์ตันและพอร์ทสมัธ (เหมือนภูเก็ตบ้านเรา) ที่คุกนี้เองกลับเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของเขา เมื่ออย่างน้อย เขาก็ยังเล่นฟุตบอลได้ในคุก กับทีมของเรือนจำ ซึ่งจะมีการจัดเตะกับทีมฟุตบอลท้องถิ่นเป็นประจำ แล้วก็แน่นอนว่าเขาทำผลงานได้ดี เจ้าหน้าที่ของเรือนจำที่ดูแลเรื่องการออกกำลังกายของนักโทษ เชื่อมั่นว่า เจมี่ ลอว์เรนซ์ สามารถเปลี่ยนชีวิตตัวเองได้ เด็กคนนี้เป็นนักฟุตบอลได้ "ผมเป็นหนี้บุญคุณของ เอ็ดดี้ วัลเดอร์ เจ้าหน้าที่ที่แคมป์ ฮิลล์ อย่างมาก เขาบอกว่าเขาเชื่อในตัวผม และผมสามารถเป็นนักฟุตบอลอาชีพได้ และมันทำให้ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ" เอ็ดดี้ วัลเดอร์ เองเขาเคยเป็นนักเตะอาชีพมาก่อน เลยเข้าใจ เจมี่ เป็นอย่างดี "วันคริสต์มาสหนหนึ่ง เราเล่นเกมกระชับมิตรกับทีมท้องถิ่น ชื่อ โควส์ สปอร์ต ผู้จัดการทีมของพวกเขา เดล ยัง เป็นเพื่อนผม เมื่อเขาเห็น เจมี่ เขาถามว่าเด็กคนนี้ไปเล่นให้ทีมเขาได้ไหม ทางรัฐบาลมองเห็นว่ามันจะเป็นประโยชน์ ไม่ใช่แค่ เจมี่ แต่เป็นการช่วยเหลือฟื้นฟูผู้ต้องขังโดยรวมด้วย และเขาก็ตกลง" "ผมตัดสินใจว่าเราต้องวางตารางการเข้ายิมให้ เจมี่ เพราะเขาสามารถออกกำลังกายตามปกติ แต่ยังรักษาร่างกายให้ฟิตสำหรับลงเล่นฟุตบอลด้วย" เดล ยัง บอกว่า "เจมี่ แตกต่างจากคนอื่นๆ ในทีมเลย แม้ว่าเขาจะเข้ากันได้ดีแต่พวกเขาทุกคนมีงานปกติทำเต็มเวลา จะซ้อมบอลได้แค่สัปดาห์ละ 2 หน นับตั้งแต่ เจมี่ เข้ายิมของเรือนจำ เขาก็แข็งแรงมากและฟิต มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแย่งบอลจากเขา" "ใช่ ผมอยู่ในยิมทั้งวัน ผมเข้าเรือนจำน้ำหนัก 63 แต่ออกมา 3 ปีให้หลังด้วยน้ำหนัก 80 เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและฟิตมาก" เจมี่ ลอว์เรนซ์ เล่าพร้อมหัวเราะ เอ็ดดี้ วัลเดอร์ อนุญาตให้ เจมี่ ไปเล่นฟุตบอลกับทีม โคว์ส สปอร์ต ได้ ซึ่งนั่นคือเป็นความเชื่อมั่นสูงสุดที่ เจมี่ ได้รับ "สำหรับเจ้าหน้าที่เรือนจำและทางรัฐบาลถือว่ายอมเสี่ยง เพื่อให้ผมออกไปเล่นฟุตบอลได้ทุกสัปดาห์ เพราะผมอาจออกไปสร้างเรื่องได้ พวกเขาคงตกงานแน่นอน ดังนั้น การที่พวกเขาทำแบบนั้น ผมยิ่งไม่มีทางทำให้พวกเขาต้องผิดหวังแน่นอน" หลังจากนั้น เริ่มมีแมวมองจากสโมสรใหญ่ๆ เข้ามาดูฟอร์มเมื่อได้ยินข่าวว่ามีผู้ต้องขังรายหนึ่งเล่นฟุตบอลได้ดี สุดท้าย เจมี่ ลอว์เรนซ์ ก็ถูกปล่อยตัวออกจากเรือนจำ และได้ไปทดสอบฝีเท้า และเป็น ซันเดอร์แลนด์ ที่มี เทอร์รี่ บุทเชอร์ อดีตปราการหลังทีมชาติอังกฤษคุมทีม เซ็นคว้าตัวเขาไปร่วมทีมด้วยสัญญา 1 ปี ขณะนั้นเขาอายุ 23 ปีแล้ว "มันก็เป็นโชคดีในแง่หนึ่ง เพราะกับสิ่งต่างๆ ที่ผมได้ผ่านมาตอนอยู่ลอนดอน การได้ออกไปอยู่ห่างไป 300 ไมล์ คือสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นกับผมแล้วในตอนนั้น" "ผมไม่สามารถพูดยกย่อง เทอร์รี่ บุทเชอร์ ได้มากพอเลย ผมขึ้นไปทดสอบฝีเท้า ทุกคนรู้ว่าผมออกมาจากคุก และบางคนคงไม่ให้โอกาสคุณหรอก" "ผมเล่นเจอกับ ลีดส์ ในทีมสำรอง และวันต่อมา เขาก็เรียกผมเข้าไปในออฟฟิศ 'นายทำให้ฉันตื่นเต้น ฉันจะเซ็นนาย' ผมขอบคุณเขาได้ไม่มีวันเพียงพอจริงๆ" ตอนนั้น ซันเดอร์แลนด์ ยังเป็นทีมในดิวิชั่น1 (ชปช. ปัจจุบัน) เขาประเดิมสนามเป็นตัวสำรองในการเจอกับมิดเดิลสโบรช์ และเมื่อเขาลงสนาม ก็มีการเปิดเพลง 'Jailhouse Rock' ของ เอลวิส เพรสลี่ย์ เป็นการต้อนรับ เพราะ เจมี่ ก็เพิ่งออกจากคุกหมาดๆ "ผมมองว่ามันเป็นการแซวที่ขำมากทีเดียว" เขาบอก "ผมแทบไม่เชื่อเลยเพราะผมเพิ่งดูซันเดอร์แลนด์ เล่นกับลิเวอร์พูล ในเกมเอฟเอ คัพ ทางทีวีเมื่อ 6 เดือนก่อนนี่เอง แต่ตอนนี้ผมเบียดไหล่อยู่กับพวกเขาแล้ว" อย่างไรก็ตาม ไม่นาน เทอร์รี่ บุทเชอร์ ก็โดนปลด มิค บักซ์ตัน ที่เข้ามาแทนขาย เจมี่ ลอว์เรนซ์ ไปให้กับ ดอนคาสเตอร์ ด้วยราคาแค่ 20,000 ปอนด์ในปี 1994 โดยที่เขาเพิ่งลงเล่นให้ทีมไปได้แค่ 4 นัดในฐานะปีกขวา เขาเล่นให้ ดอนคาสเตอร์ อยู่ไม่ถึง 1 ปีเต็ม ข่าวใหญ่ก็เข้ามาเมื่อ เลสเตอร์ ซิตี้ ติดต่อเข้ามาซื้อตัวเขาในตอนต้นปี 1995 "เป็นเวลา 17 เดือนนับตั้งแต่ได้รับการปล่อยตัวออกจากคุก แล้วก็ได้เซ็นสัญญากับทีมในพรีเมียร์ ลีก! มันเป็นเหมือนฝันชัดๆ" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ย้อนความหลัง "ผมจะบอกเด็กๆ ที่ผมเทรนให้อยู่เสมอ อะไรก็เป็นไปได้ถ้าคุณทำงานหนักพอ" ปัจจุบันนอกจากจะทำงานเป็นฟิตเนสเทรนเนอร์ส่วนตัว ซึ่งมี รูเบน ลอฟตัส ชีค เป็นหนึ่งใน Client แล้ว เขาก็มีอคาเดมี่ เพื่อสนับสนุนเด็กที่ด้อยโอกาส โดยใช้ความรู้ด้านฟุตบอลและประสบการณ์ชีวิตของเขามาสอนเด็กๆ " แม้เขาจะไม่สามารถช่วยเลสเตอร์ รอดตกชั้นได้ในปี 1995 แต่เมื่อทีมได้ มาร์ติน โอนีล มาคุมทัพ เลสเตอร์ ก็ทะยานกลับไปเล่นในพรีเมียร์ ลีก ในปี 1996/97 อีกครั้งที่ เจมี่ คัมแบ็กสู่ลีกสูงสุด แชมป์เมเจอร์รายการเดียวตลอดอาชีพของเขาคือ ลีก คัพ กับเลสเตอร์ ในปี 1997 นี้เอง ทว่าผลงานของเขาโดดเด่นที่สุดในสีเสื้อแบรดฟอร์ด ขณะนั้นทีมไก่แจ้ เป็นทีมเล็กที่มีแรงกระหายภายใต้กุนซือหนุ่ม พอล จีเวลล์ พาทีมเล่นเกมรุก เขาย้ายไปเล่นให้ แบรดฟอร์ด ในปี 1997 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่พีคสุดของแบรดฟอร์ด โดยเฉพาะในฤดูกาล 1999/2000 เจมี่ ลอว์เรนซ์ ลงเล่นไปถึง 23 นัด ทำได้ 3 ประตู เป็นการยิงใส่ เวสต์แฮม 2 ประตู ยิงใส่ สเปอร์ส 1 ลูก ที่สำคัญ เขาเล่นเป็นตัวจริงในเกมสุดท้ายของฤดูกาลที่ แบรดฟอร์ด พลิกชนะลิเวอร์พูล 1-0 ทำให้อยู่รอดบนเวทีพรีเมียร์ ลีก ต่อไป เขาได้รับการติดต่อจากสมาคมฟุตบอลจาไมก้า และเลือกรับใช้ทีมชาติบ้านเกิดของพ่อและแม่ ลงเล่นไปทั้งสิ้น 42 นัดให้ทีม"เร็กเก้ บอยซ์" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ตระเวนเล่นให้กับอีกหลายทีมต่อจากนั้นทั้ง วีแกน, วอลซอลล์, เบรนท์ฟอร์ด จนมาแขวนสตั๊ดกับทีมนอกลีกในปี 2011 ด้วยวัย 41 ปี ปี 2007 ขณะอายุ 37 ปี เขาก็เริ่มก่อตั้ง เจมี่ ลอว์เรนซ์ ฟุตบอล อคาเดมี่ เพื่อสอนเด็กๆ ให้มีแนวความคิดที่ถูกต้องผ่านฟุตบอล "พวกเขาอาจไม่ได้เป็นนักฟุตบอลอาชีพ แต่พวกเขาสามารถทำอะไรดีๆ ให้กับชีวิตพวกเขาได้กับพรสวรรค์ที่พวกเขามี ผมเป็นเหมือนพ่อของพวกเขา พวกเขาจะเล่าเรื่องที่พวกเขาจะไม่เล่าให้ใครฟัง แก่ผม" "หนึงในสิ่งที่ผมพยายามสอนเด็กๆ คือเมื่อคุณล้มลง ความมั่นใจจะถูกกระทบกระเทือน แต่เมื่อคุณลุกขึ้นมาปัดฝุ่นออกจากตัว คุณจะกลับมาแข็งแกร่งกว่าเดิม" "เดินต่อไปข้างหน้าอย่าหยุด วันหนึ่งโอกาสจะเปิดเข้าหาคุณ มีเด็กๆ หลายคนที่เอาคำสอนของผมไปใช้ นี่คือรางวัลตอบแทนที่ดีกว่าทุกอย่างที่ผมเคยทำมาในชีวิต" แม้จะไม่ได้เป็นนักเตะชื่อดัง ประสบความสำเร็จคว้าแชมป์มากมายแต่เมื่อย้อนดูเส้นทางชีวิตของเขา เจมี่ ลอว์เรนซ์ ผ่านมาเยอะมากจริงๆ เขาใช้ฟุตบอลเป็นเครื่องมือ และเขาโชคดีที่มีคนที่เข้าใจเขา พร้อมเชื่อมั่นและสนับสนุนตอนเป็นนักโทษอยู่ในเรือนจำ "ฟุตบอลช่วยชีวิตผมเพราะผมกำลังเดินทางผิด ผมไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหามากมายระหว่างทาง ถ้ามันไม่ใช่เพราะฟุตบอล ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่ตรงนี้ ผมคงติดอยู่ในคุกหรือไม่ก็ตาย หนึ่งในสองอย่างนี้" เป็นอีกครั้งที่ฟุตบอล เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่งไปได้อย่างสิ้นเชิง ... แต่หากคุณอยากได้เว็บไซต์ที่เปลี่ยนชีวิตคุณบ้าง ลองมาที่ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ยาร์นี่ กับ 4 วันในโคเวนทรี "

กอร์ดอน สตรัคคั่น ถือเป็นหนึ่งในตำนานวงการฟุตบอลสก็อตแลนด์อีกหนึ่งราย เขาเป็นมิดฟิลด์จอมขยัน ทุ่มเท ใจสู้ เล่นเกมรับดี เล่นเกมรุกก็ได้ เป็นกองกลางบ็อกซ์ ทู บ็อกซ์ ตามแบบฉบับมิดฟิลด์เกาะบริเตน สร้างชื่อกับอเบอร์ดีน เป็นขุนพลข้างกายของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เลย และได้มาร่วมงานกันอีกครั้งที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แม้สุดท้ายจะขัดแย้งจนย้ายทีมออกไป แต่ สตรัคคั่น ยังเป็นที่รักของแฟนผีจำนวนไม่น้อย นอกเหนือจากการเป็นนักเตะแล้ว สตรัคคั่น ยังผันตัวมาคุมทีมและทำผลงานได้ดีทีเดียว ได้โอกาสคุมทีมชาติสก็อตแลนด์อยู่หลายปี แต่ งานแรกของเขาคือการคุม โคเวนทรี สโมสรสุดท้ายในการค้าแข้ง ช่วงยุคกลางจนถึงปลาย 90s เป็นช่วงที่ทีมช้างกระทืบโรง ทำผลงานได้ดี มีนักเตะฝีเท้าดีร่วมทีมหลายราย เมื่อเล่นในบ้านไฮฟิลด์ โร้ด ของพวกเขา ทีมใหญ่ๆ ก็เอาชื่อมาทิ้งนักต่อนัก เมื่อปีสองปีที่ผ่านมาหนังสือพิมพ์ประจำเมืองโคเวนทรี ได้โอกาสสัมภาษณ์ สตรัคคั่น โดยให้เขาเลือกนักเตะโคเวนทรีที่เขาเคยร่วมงาน 11 คนพ่วงตัวสำรอง 7 ตัว ลองดูรายชื่อผู้เล่นของทีมช้างกระทืบโรงยุคนั้นถือว่าไม่ธรรมดาเช่น สตีฟ อ็อกกริโซวิช, โรลันด์ นิลส์สัน, ดาร์เรน ฮัคเคอร์บี้, จอร์จ บัสเต็ง , แกรี่ แม็คอัลลิสเตอร์, มุสตาฟา ฮัดจิ, ดิออน ดับลิน, ร็อบบี้ คีน, โนเอล วีแลน เป็นต้น อย่างไรก็ตาม สตรัคคั่น แอบเย้านักข่าวว่า "ผมขอเลือก โรเบิร์ต ยาร์นี่ ด้วยได้ไหมเนี่ย? จะใส่ชื่อเขาไว้เป็นสำรอง" โรเบิร์ต ยาร์นี่ ชื่อนี้แฟนเกมวินนิ่ง อีเลฟเว่น ต้องรู้จักดี เพราะเป็นกองหลังสปีด 9 แห่งทีมชาติโครเอเชีย เขาเป็นวิงแบ็กซ้ายที่ฝีเท้าจัด หลังจากสร้างชื่อกับ ไฮจ์ดุ๊ค สปลิต สโมสรดังในบ้านเกิดก็ย้ายมาอิตาลี อยู่กับ บารี่, โตริโน่ และ ยูเวนตุส ก่อนจะโยกมาหากินในสเปน กับ เรอัล เบติส ในปี 1995 เบติส ตอนนั้นถือว่าเป็นทีมมีความทะเยอทะยานสุดยอด พวกเขาต้องการขึ้นมาท้าทายความสำเร็จกับพวกสองยักษ์ใหญ่แห่งมาดริด กับ บาร์เซโลน่า ในฟุตบอลโลก ฟร้องซ์ 98 เป็นเวทีที่ทีมชาติโครเอเชียได้สร้างชื่อ โครเอเชีย ได้รับเอกราช แยกประเทศออกมาในปี 1992 และเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ใหญ่เป็นครั้งแรกใน ยูโร 96 ต่อด้วย ฟร้องซ์ 98 แม้จะเป็นประเทศใหม่ แต่นักเตะไม่ใหม่เลย พวกแข้งโครแอต คือยอดนักเตะยุคทองแห่งยุโรปตะวันออกยุคนั้น ที่หลายคนก็รับใช้ทีมชาติยูโกสลาเวีย มาแล้ว ไม่ว่าจะเป็น สลาเวน บิลิช, อิกอร์ สติมัช, อัลยอซ่า อาซาโนวิช, มาริโอ สตานิช, ดาวอร์ ซูเคอร์, โรเบิร์ต โปรซิเนซกี้, ซโวนิเมียร์ โบบัน และ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ฟร้องซ์ 98 มาถึง โครเอเชีย ทำผลงานได้อย่างที่ทุกคนคาดการณ์ พวกเขาคือหนึ่งในม้ามืดผู้แข็งแกร่ง จบด้วยอันดับ 3 ในท้ายที่สุด อดเข้าชิงเพียงเพราะประตูโกลเด้น โกล ของ ลิลิย็อง ตูราม ผู้ไม่เคยทำประตูให้ทีมชาติฝรั่งเศสได้เลย ยกเว้นเกมนี้ที่ทำคนเดียว 2 ประตู ทีมตราหมากรุก เล่นในระบบ 3-5-2 โดยวิงแบ็กซ้าย ผู้ทำผลงานโดดเด่นก็คือ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ทันทีที่ ฟร้องซ์ 98 จบลง ยาร์นี่ ก็เป็นหนึ่งในนักเตะที่ตลาดต้องการ เรอัล มาดริด นั้นอยากได้เขาไปร่วมทีมแต่ เรอัล เบติส ปฏิเสธ ไม่ต้องการขายให้คู่แข่งร่วมลีก สุดท้าย กลายเป็น โคเวนทรี ของ กอร์ดอน สตรัคคั่น ที่ติดต่อเข้าไป จาก เบติส ที่กำลังทุ่มเงินเป็นสถิติโลกคว้า เดนิลสัน ปีกจอมสับทีมชาติบราซิลมาร่วมทีม เพื่อลุ้นแชมป์ ลา ลีกา แต่ ยาร์นี่ กำลังจะย้ายไปเล่นให้ทีมอันดับ 11 แห่งพรีเมียร์ ลีก ในมิดแลนด์ส ประเทศอังกฤษ เบติส ยอมรับข้อเสนอ 2.6 ล้านปอนด์จาก โคเวนทรี ปล่อย ยาร์นี่ ย้ายออกไปได้ มันก็คงเป็นเรื่องธรรมดาหากว่า ยาร์นี่ จะย้ายมาเล่นให้โคเวนทรี ตามปกติ แต่มันไม่ธรรมดา เพราะเมื่อย้ายมาถึง เขาก็เข้าชมเกมอุ่นแข้งของทีมใหม่ 1 นัด และยังไม่ทันได้สวมเสื้อสีฟ้าของทีมช้างกระทืบโรงเลย โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็ย้ายไปเล่นให้ เรอัล มาดริด ภายใน 4 วัน ด้วยค่าตัว 3.5 ล้านปอนด์! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยเฉพาะทฤษฎีสมคบคิดที่ว่า เรอัล มาดริด กับ โคเวนทรี จับมือกันเล่นแท็คติกนี้ เนื่องจาก เบติส ไม่ต้องการขาย ยาร์นี่ ให้ มาดริด เลยต้องใช้ระบบตัวแทนมาคั่นกลาง ซึ่ง โคเวนทรี ก็ยินดีเพราะได้กำไรเกือบ 1 ล้านปอนด์ภายในเวลาไม่ถึงสัปดาห์ ซึ่ง 1ล้านปอนด์ ในปลายยุค 90s ถือว่าเยอะพอดู อีกหนึ่งทฤษฎีนึงก็คือการที่ ยาร์นี่ ต้องทำตามภรรยา เพราะทันทีที่ภรรยาของเขาได้มาเห็นเมืองโคเวนทรี หล่อนก็โอดครวญทันที ซึ่งก็แน่นอนล่ะ โคเวนทรี ไม่ใช่เซบีย่า ที่ตั้งของเบติส ที่อากาศแจ่มใสอบอุ่น เต็มไปด้วยศิลปะแบบมัวร์ และไม่ใช่เมืองหลวงที่เจริญอย่าง มาดริด และในอังกฤษ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นลอนดอนมากกว่า แม้จะไม่ได้ร่วมงานกัน ได้สนทนาพาทีกันแค่ไม่กี่วัน แต่ กอร์ดอน สตรัคคั่น กับ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็มีความนับถือกันและกัน อย่างที่เห็นอยู่แล้วว่า สตรัคคั่น อยากใส่ชื่อแบ็กรายนี้ไว้ในทีมรวมดาวดังโคเวนทรีของเขา โรเบิร์ต ยาร์นี่ เองก็เคยให้สัมภาษณ์ถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเอาไว้ "กอร์ดอน สตรัคคั่น ต้องการให้ผมเซ็นกับโคเวนทรี เขาชอบการเล่นของผม เขาชอบฟอร์มของผมในสเปน และในทีมชาติ แต่เมื่อได้รับข้อเสนอจาก มาดริด ผมเลยตัดสินใจเซ็นกับพวกเขาแทน" "ผมไม่ได้จะบอกว่ามันเป็นการตัดสินใจของภรรยาผมหรอกนะ แต่มันเป็นการตัดสินใจของครอบครัว ครอบครัวผมไม่อยากให้ย้ายมาอังกฤษอยู่แล้ว เรามีลูกเล็กๆ ลูกสาวผมเพิ่งเข้าโรงเรียนอนุบาลในสเปน และเราอยากอยู่ที่นั่นมากกว่าย้ายมาอังกฤษ ผมพูดตรงๆ เลย และเมื่อผมอธิบายกับเขา สตรัคคั่น ก็เข้าใจเป็นอย่างดี" ตอนที่ กอร์ดอน สตรัคคั่น คุมทีมชาติสก็อตแลนด์ ไปเตะฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกกับโครเอเชีย เมื่อปี 2013 ทั้งสองคนก็ได้นัดเจอกันอีกครั้งในซาเกร็บ แม้ตลอดช่วงหลายปี ทั้งคู่ไม่ได้เจอและพูดคุยกันเลย แต่ยังให้ความเคารพนับถือกันและกัน โดยมีเพื่อนร่วมกันบางคน ที่พอจะได้อัพเดตข่าวสารกันและกัน การขาย โรเบิร์ต ยาร์นี่ ได้กำไรก้อนโต ทำให้ โคเวนทรี เซ็น 2 แข้งเข้ามาแทนคือ พอล ฮอลล์ และ มาร์ค เอ็ดเวอร์ธี่ ขณะที่ ยาร์นี่ ย้ายไป เรอัล มาดริด ได้เพียงปีเดียว ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากไม่ได้ลงสนามเป็นตัวจริงต่อเนื่อง จากนั้นก็ย้ายต่อไปยัง ลาส ปัลมาส ทันที ก่อนจะเลิกเล่นกับ พานาธิไนกอส ในปี 2002 พร้อมๆ กับหลังจบศึกฟุตบอลโลก 2002 ที่เขาลงเล่นเป็นทัวร์นาเมนต์ทิ้งทวน และใครกำลังหาเว็บไซด์ที่ประสบความสำเร็จล่ะก็ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge